Κάλεσμα στη Γενική Συνέλευση ή γιατί να πάω στη Γενική

Ες αύριον τα σπουδαία;

Κάλλιο αργά παρά ποτέ. Η αισθητικά κακόγουστη και άκρως ψευδεπίγραφη κυβερνητική προπαγάνδα περί «εκσυγχρονισμού και ορθολογικής μεταρρύθμισης του δημόσιου τομέα» αδυνατεί πλέον να πείσει ακόμα και τον πιο αδιάλλακτο θιασώτη της πολιτικής των κατά καιρούς κυβερνητικών συνασπισμών.

Μετά από μια τετράχρονη πολυφασική προεργασία, κατά την οποία η απονομιμοποίηση και η συστηματική απαξίωση των δημοσίων υπαλλήλων πήρε μορφή συντονισμένης συκοφάντησης, όπου οι κοινωνικοί αυτοματισμοί έχουν αναχθεί σε πρωταρχικό πολιτικό εργαλείο προώθησης των απροκάλυπτα ταξικών μέτρων της κυβέρνησης, ήρθε η ώρα για απολύσεις. Οι εντολές των διεθνών τοκογλύφων προς τους εγχώριους «δήμιους» είναι γνωστές. Ζητάνε πλέον κεφάλια δημοσίων υπαλλήλων.

Κατόπιν της επιτυχημένης πρόβας διαθεσιμότητας, όπου δεν άνοιξε ρουθούνι και όλοι ανεξαιρέτως οι ενδιαφερόμενοι έμειναν, ανήμποροι να αντιδράσουν, σαστισμένοι να κοιτούν τους συναδέλφους τους να φτάνουν σε απόσταση αναπνοής από την έξοδο, ήρθε η ώρα για το πρώτο μέρος της κύριας παράστασης, η οποία με τη σειρά της θα οδηγήσει σε δεύτερο και τρίτο γύρο τυφλών απολύσεων δημοσίων υπαλλήλων, απευθείας από τις βάσεις δεδομένων του υπουργείου Διοικητικής Μεταρρύθμισης.

Το θέαμα αρχίζει να θυμίζει εφιαλτικό déjà vu. Είμαστε για ακόμα μια φορά με την πλάτη στον τοίχο και κοιτάμε κατάματα την έξοδο. Κρίνουμε λοιπόν ότι, έστω και καθυστερημένα, έφτασε η ώρα για ουσιαστική ρήξη και όχι για δήθεν «προσεκτικές» προσεγγίσεις του ζητήματος. Η μόνη ρεαλιστική λύση είναι πάντα ο αγώνας.

Τι περιμένουμε λοιπόν από την αυριανή συνέλευση;

Ακόμα μια συνέλευση διαδικαστικού χαρακτήρα όπου αφού πρώτα ακούσουμε την τοποθέτηση κάθε παράταξης, στη συνέχεια θα εξουσιοδοτήσουμε το ΔΣ του Συλλόγου να αναλάβει τα υπόλοιπα, αποκτώντας έτσι ένα βολικό, πελατειακού τύπου άλλοθι που θα ξορκίσει τις ενοχές μας;

Ακόμα μια συνέλευση όπου με μια μύχια ανακούφιση που δεν είμαστε εμείς στη θέση τους, θα συλλυπηθούμε τους προς διαθεσιμότητα - αποχώρηση συναδέλφους μας, ευχόμενοι να μην είμαστε εμείς οι επόμενοι

ή

Μια συνέλευση που θα σημάνει την απαρχή μιας νέας, συντονισμένης, αγωνιστικής, συμμετοχικής και μαζικής πορείας ενάντια στο σχέδιο απολύσεων στο δημόσιο.

Όσο καλή θέληση και να έχει κανείς, δεν μπορεί παρά να παραδεχθεί ότι  η συνδικαλιστική (;) τακτική της υπομονής, του σωστού timing και της διακριτικής - εθιμοτυπικής παρουσίας που ακολουθεί τόσο ο Σύλλογός μας όσο και η ΑΔΕΔΥ κρίνεται πλέον αποτυχημένη και επικίνδυνη.

Όπως εξίσου επικίνδυνη είναι και η ατομικιστική νοοτροπία του «ο σώζων εαυτόν σωθήτω». Γιατί όποιος πιστεύει ακόμα ότι βασιζόμενος στα υψηλά προσόντα και την προσωπική του αξία θα βγει αλώβητος από το σφαγείο τις διαθεσιμότητας – κινητικότητας – απολύσεων είναι όχι μόνο αφελής αλλά και γελασμένος.

Επιστροφή στα βασικά λοιπόν.

Ως Αυτόνομη Πρωτοβουλία προτείνουμε αγωνιστική δράση  για τη βδομάδα από 16/09 έως 20/09 οπότε και θα καθορίσουμε από κοινού τις περαιτέρω ενέργειές μας.

ΟΛΟΙ ΜΑΖΙ ΜΠΟΡΟΥΜΕ ΑΡΚΕΙ ΝΑ ΠΡΟΣΠΑΘΗΣΟΥΜΕ

ΑΥΤΟΝΟΜΗ ΠΡΩΤΟΒΟΥΛΙΑ