«Οι συνάδελφοι στα 5μηνα νοιώθουν πιο δυνατοί».

Συνέντευξη με την Μαρία Μαλέσκου: 

 H Μαρία Μαλέσκου είναι εργαζόμενη με πεντάμηνη σύμβαση στο δήμο Καλλιθέας. Μίλησε στο Μανώλη Σπαθή

Οι εργαζόμενοι με πεντάμηνες συμβάσεις πόσοι είναι και σε τι θέσεις εργάζονται;

Στο δήμο Καλλιθέας που εργάζομαι είμαστε πάνω από 200 άτομα, ενώ σε όλη τη χώρα υπολογίζεται ότι είμαστε πάνω από 35.000. Η εργασία μας αφορά διάφορες ειδικότητες. Πολλοί εργάζονται στην καθαριότητα ή στο πράσινο, άλλοι είναι νοσηλευτές,
κοινωνικοί λειτουργοί, διοικητικοί, ηλεκτρολόγοι και τεχνικά συνεργεία. Στην τελευταία πορεία που κάναμε προς το Υπουργείο Εργασίας γνώρισα κοπέλες που είναι με πεντάμηνη σύμβαση στην διεύθυνση δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης.

Εξυπηρετείτε εποχιακές ανάγκες ή πάγιες και διαρκείς;

Εξυπηρετούμε πάγιες και διαρκείς ανάγκες, το δικό μας κομμάτι δεν έχει να κάνει καθόλου με εποχιακές ανάγκες. Για παράδειγμα εμάς ως κοινωνικούς λειτουργούς μας είχαν πάρει, ως εποχιακούς υποτίθεται, για το πρόγραμμα που αφορούσε στο Ελάχιστο Εγγυημένο Εισόδημα. Το πρόγραμμα αυτό όμως είχε ολοκληρωθεί ήδη πριν πάμε εμείς και έτσι αναλάβαμε άλλα καθήκοντα. Στην Κοινωνική Υπηρεσία του δήμου είμαστε 8 εργαζόμενοι εκ των οποίων οι 7 είναι με πεντάμηνη σύμβαση, και πάλι δεν αρκούμε για να αντιμετωπίσουμε τον όγκο της δουλειάς.

Δουλεύεις σε μια υπηρεσία που είναι επιφορτισμένη με την αντιμετώπιση της ανθρωπιστικής κρίσης, μπορείς να μας περιγράψεις την δουλειά σας;

Έρχονται στο γραφείο άνθρωποι που ζητάνε από το πιο απλό, να ρωτήσουν πότε θα πάρουν τρόφιμα μετά από σχετική αίτηση που έχουν καταθέσει, μέχρι περιστατικά κακοποιημένων γυναικών. Συχνά έρχονται σε εμάς άστεγοι άνθρωποι που ζητάνε ένα μέρος για να κοιμηθούν ή ακόμα και πεινασμένοι άνθρωποι που θέλουν ένα πακέτο μακαρόνια. Κάνουμε ό,τι μπορούμε για να τους ακούσουμε και να τους βοηθήσουμε. Δυστυχώς όμως με τους πόρους που έχουμε στη διάθεσή μας οι δυνατότητές μας είναι περιορισμένες.

Τί θα σημάνει για την τοπική αυτοδιοίκηση η λήξητων συμβάσεών σας;

Στα τέλη του χρόνου λήγουν οι συμβάσεις μας. Εκτός από εμάς που θα χάσουμε τις δουλειές μας, που για τους περισσότερους είναι το μόνο μας εισόδημα, το πλήγμα θα είναι τεράστιο και για τις υπηρεσίες στις οποίες δουλεύουμε, οι οποίες θα απογυμνωθούν κυριολεκτικά από εργατικό δυναμικό. Χαρακτηριστικό είναι αυτό που είπε ο δήμαρχος μετά από παρέμβαση που κάναμε στο δημοτικό συμβούλιο. Τον τελευταίο χρόνο έχουν φύγει από τον δήμο με τον έναν ή τον άλλο τρόπο 189 μόνιμοι εργαζόμενοι αφήνοντας κενές ισάριθμες θέσεις. Εμείς ουσιαστικά αυτό το κενό καλύπτουμε, αν φύγουμε και εμείς ο δήμος θα υπολειτουργεί εντελώς.

Τι διεκδικεί το κίνημα των πεντάμηνων;

Θέλουμε μόνιμη και σταθερή εργασία για όλους, θέλουμε ίσα δικαιώματα με τους μόνιμους, βαρέα και ανθυγιεινά σε όποια θέση αντιστοιχούν και τον κατώτερο μισθό, 751 ευρώ. Τώρα παίρνουμε 490 ευρώ, αυτό δεν είναι μισθός, είναι χαρτζιλίκι. Δεν αναγνωρίζονται τα πτυχία μας, δεν έχουμε καν το δικαίωμα να μπούμε στο ταμείο ανεργίας. Θέλουμε να σπάσουμε αυτό το θεσμό των πεντάμηνων συμβάσεων. Δεν είναι δουλειά είναι δουλεία, είναι σκλαβιά, είναι εκμετάλλευση και εξευτελισμός.

Πώς ξεκίνησαν οι κινητοποιήσεις στο δήμο που εργάζεσαι;

Ήρθαμε σε επαφή με το Συντονισμό Ενάντια στα Μνημόνια σε σχέση με το κίνημα των πεντάμηνων και το τι θα μπορούσαμε να κάνουμε γι’ αυτό. Έτσι κάναμε μετά τις εκλογές μια πρώτη προσπάθεια να μαζευτούμε στο Εργατικό Κέντρο, είχαν έρθει και κάποιοι από την κίνηση Attack. Μπορεί να ήταν μικρή η συμμετοχή από συναδέλφους πενταμηνίτες, αλλά ήταν η σπορά για να ξεκινήσουμε και στην Καλλιθέα και σε άλλους δήμους.

Όταν ξεκινούσαμε μου φαινόταν αδύνατο να τα καταφέρουμε να σηκώσουμε κίνημα. Οι συνάδελφοι με αντιμετώπιζαν σαν γραφική και πολλές φορές ένιωθα σαν τη Σάρα Γανωτή (Σκαρμούτσου) στους Σταύλους της Εριέτας Ζαΐμη. Πλέον το κλίμα έχει αλλάξει ριζικά και όλα αυτά μου φαίνονται πολύ μακρινά. Κανένας μας δεν είχε πιστέψει ότι θα φτάσουμε στο σημείο να μας δείχνουν τα κανάλια και να συναντιόμαστε με υπουργούς. Τώρα ακόμα και οι πιο «απολιτίκ» συνάδελφοι έχουν ξεσηκωθεί, νιώθουν πιο δυνατοί, είναι αισιόδοξοι και συζητάνε για τη συνέχεια του αγώνα σε καθημερινή βάση.

Πώς και πότε άλλαξε το κλίμα;

Είχε κυκλοφορήσει το νέο ότι γίνονταν κάποια μαζέματα και συντονιστικά δειλά-δειλά σε κάποιους δήμους, π.χ. στη Νέα Ιωνία, τη Νέα Φιλαδέλφεια και τις γύρω περιοχές με την στήριξη και των σωματείων των μονίμων. Δόθηκε ώθηση από την Πανελλαδική Συνέλευση του Συντονισμού Ενάντια στα Μνημόνια που έγινε στις αρχές του Νοέμβρη στην ΕΣΗΕΑ. Αυτό μας βοήθησε να οργανώσουμε με καθοριστικό τρόπο την κινητοποίηση στις 4/11. Ήταν η μέρα που η ΠΟΕ ΟΤΑ είχε αποφασίσει καταλήψεις των δημαρχείων και συνελεύσεις. Οργανώσαμε και πετύχαμε τη συμμετοχή δεκάδων πεντάμηνων συναδέλφων πλάι στους μόνιμους, γεγονός που εκτιμήθηκε και από το σωματείο. Κανονίσαμε άμεσα συνέλευση των πεντάμηνων δυο μέρες μόνο μετά. Η επιτυχία ήταν τεράστια με τη συμμετοχή να αγγίζει το 90% και το κλίμα να είναι γεμάτο αισιοδοξία. Οι συνάδελφοι υποστήριζαν ότι έπρεπε να έχει γίνει νωρίτερα μια τέτοια κίνηση. Το κλίμα είχε γυρίσει ήδη τούμπα, ο κόσμος είχε πάρει κυριολεκτικά μπροστά. Φτιάξαμε την ίδια κιόλας μέρα συντονιστική επιτροπή, και μόλις μερικές μέρες μετά συμμετείχαμε στο διαδημοτικό συντονιστικό των πεντάμηνων στη Νέα Ιωνία.

Πώς κινηθήκατε μετά;

Σε αυτό το συντονιστικό στη Νέα Ιωνία αποφασίστηκε η συμμετοχή μας στη Γενική Απεργία στις 12/11 στην πλατεία Καραϊσκάκη, μαζί με την ΠΟΕ ΟΤΑ αλλά και την οργάνωση της δικιάς μας πορείας στις 19/11 (βλ. ρεπορτάζ σελίδα 4). Σε αυτή την κινητοποίηση μας στήριξε και η Ομοσπονδία και τα σωματεία με στάση εργασίας. Είχε πολύ κόσμο και παλμό ενώ ο υπουργός αναγκάστηκε να συναντηθεί με επιτροπή εκπροσώπων μας.

Ποια θα είναι τα επόμενα σας βήματα;

Στις 24/11 είναι προγραμματισμένο νέο διαδημοτικό συντονιστικό (ήταν σε εξέλιξη την ώρα που η Εργατική Αλληλεγγύη πήγαινε στο τυπογραφείο) για να αποφασίσουμε τα επόμενα βήματά μας. Στόχος μας είναι να γίνει νέα στάση εργασίας και συγκέντρωση έξω από το Υπουργείο Εργασίας στις 26/11 που είναι η ημερομηνία που έχει δεσμευτεί η κυβέρνηση να απαντήσει στα αιτήματά μας. Αν καταφέρουμε να πάρουμε έστω και μια τρίμηνη παράταση, θα έχουμε καταφέρει στην ουσία να γκρεμίσουμε το καθεστώς αυτό των πεντάμηνων συμβάσεων και θα είναι μια «νίκη στα σημεία». Πρακτικά θα σημάνει ότι αποκτάμε το δικαίωμα να πάρουμε επίδομα ανεργίας γιατί μόνο με 5 μήνες δουλειάς δεν δικαιούμαστε κάτι τέτοιο. Ακόμα περισσότερο όμως, μια τέτοια νίκη θα έδειχνε στους συναδέλφους ότι όλα είναι εφικτά μέσα από τον αγώνα. Το αίτημα για μόνιμη και σταθερή εργασία θα φαντάζει πιο ρεαλιστικό μετά.

Με τη στήριξη της Ομοσπονδίας αλλά και των σωματείων μπορούμε να πάμε σε μια μεγάλη κινητοποίηση του κλάδου στις 2/12, είναι η μέρα που απεργούν και τα νοσοκομεία. Θα μας δώσει δύναμη και θα ανεβάσει το ηθικό μας το να συναντηθούμε στους δρόμους με τους απεργούς νοσοκομειακούς.

Θέλουμε να φτάσουμε αυτό το κίνημα μέχρι το τέλος, δεν μας αρκεί μια τρίμηνη παράταση. Θέλουμε να καταργηθεί αυτός ο θεσμός, να σταματήσει αυτό το ανήθικο καθεστώς που θεωρούμαστε εργαζόμενοι δεύτερης κατηγορίας.

Εργατική Αλληλεγγύη, 25 Νοεμβρίου 2015.