Πορεία στις 8 Μάρτη «ενάντια στην Πατριαρχία και τον Καπιταλισμό»- Κάθε μέρα Αγώνα, για μας είναι Γιορτή!

Σε διαδήλωση καλεί στις 8 Μάρτη, Παγκόσμια Ημέρα της Γυναίκας, η φεμινιστική ομάδα Καμία Ανοχή. Στις 18:00 στην πλατεία Κλαυθμώνος.

Στον απόηχο του «Νi una menos!» και του «Womens' Strike», φέτος στις 8 Μάρτη οι γυναικείες και φεμινιστικές οργανώσεις παγκοσμίως μας καλούν να βγούμε στους δρόμους. Στην Ισπανία, εκατοντάδες οργανώσεις απευθύνουν κοινό κάλεσμα για μια φεμινιστική απεργία. Το #WeStrike υπογράφει όλο και περισσότερα καλέσματα στα social media. Στη Βρετανία, στις ΗΠΑ, σε χώρες της Λατινικής Αμερικής και αλλού, γίνονται καλέσματα για συμμετοχή στην απεργία και σε διαδηλώσεις όχι μόνο για τη σεξουαλική βία, αλλά και για τις διακρίσεις στους χώρους εργασίας, για την απλήρωτη οικιακή εργασία, για τον ανισομερή καταμερισμό καθηκόντων στο σπίτι.
Η πολλαπλή καταπίεση των γυναικών από την Πατριαρχία και τον Καπιταλισμό είναι η παγκόσμια καθημερινότητά μας. Σεξουαλική παρενόχληση, βιασμοί, γυναικοκτόνιες, απολύσεις,

ακόμη και εγκύων, διακρίσεις στους χώρους δουλειάς, αποκλειστική ανάληψη της φροντίδας στην οικογένεια ξανά και ξανά. Σε κάθε κοινωνική σχέση, η έμφυλη ταυτότητά μας χρησιμοποιείται με διαφορετικό τρόπο εναντίον μας.

Οι ζωές μας!

Στη δουλειά πληρωνόμαστε λιγότερο, μας σέβονται λιγότερο, κινδυνεύουμε με απόλυση όταν μείνουμε έγκυες, δεν παίρνουμε τα απαραίτητα επιδόματα, συχνά μας παρενοχλούν σεξουαλικά. Στο σπίτι, οι περισσότερες δουλειές πέφτουν αυτονόητα πάνω μας -τα πιάτα, η μπουγάδα, η φασίνα, η φροντίδα των παιδιών και των ηλικιωμένων συγγενών. Στους δημόσιους χώρους φαίνεται ότι είναι δική μας ευθύνη να μην παραβιάσει κάποιος το σώμα μας - κι αν πράγματι κάποιος το κάνει και εμείς το καταγγείλουμε, ο περίγυρος, η αστυνομία, τα δικαστήρια μας αντιμετωπίζουν με δυσπιστία και υποτίμηση.
Tα τελευταία χρόνια στην Ελλάδα, οι περιπτώσεις γυναικών που αντιμετώπισαν προβλήματα στην εργασία τους -επειδή ήταν γυναίκες- και έγιναν γνωστές είναι πολυάριθμες. Πρόσφατα, η εταιρεία NETSCOPESOLUTIONS απέλυσε μια εργαζόμενη με την λήξη της άδειας λοχείας της. Η MIGATO και τα My Market απέλυσαν εργαζόμενες όσο αυτές ήταν έγκυες. Στον Άγιο Νικόλαο Λασιθίου, πολλές γυναίκες κατήγγειλαν πως οι εργοδότες τους αφού τις παρενόχλησαν σεξουαλικά, τις απείλησαν στην συνέχεια με απολύσεις. Στην Δάφνη, θυμόμαστε την κοπέλα που απάντησε σε αγγελία εργασίας για βοήθεια στο σπίτι και ο άντρας που αναζητούσε βοηθό τελικά τη βασάνισε φρικτά και τη βίασε. Το Τριφασικό, στο Μεταξουργείο, απέλυσε τρεις σερβιτόρες επειδή πίεζαν τον εργοδότη να διώξει τον μάγειρα που ξυλοφόρτωσε άλλη σερβιτόρα.

Για όλες τις γυναίκες που σιδερώνουν τα μεσάνυχτα!

Η κοινωνική πίεση πάνω στα σώματά μας είναι αφόρητη. Πρέπει να είμαστε υπάκουες κόρες, καλές μαθήτριες, να σπουδάσουμε, να βρούμε δουλειά, να παντρευτούμε, να φροντίζουμε για τα πάντα, καλές νοικοκυρές, καλές μανάδες, μια Μαίρη Παναγιωταρά.
Ο καπιταλισμός και η πατριαρχία επιβάλλει το πρότυπο της super-woman κι εμείς ενσωματώνουμε τη βία και την καταπίεση, τους πολλαπλούς ρόλους της καθημερινότητας ως παράσημο. Σιωπούμε αντί να αγωνιζόμαστε.

Εμείς αγωνιζόμαστε - Δε σιωπούμε!

Αγανακτούμε γιατί το κράτος προωθεί και η κοινωνία συναινεί στην υποταγή και εξάρτηση των γυναικών. Αντιδρούμε, γιατί απολυόμαστε όταν είμαστε έγκυες, γιατί φτάσαμε στο σημείο το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο να δικαιώνει τις εταιρίες που απολύουν μαζικά και εγκυμονούσες, γιατί οι άντρες μαθαίνουν να αντιμετωπίζουν την πατρότητα και τις δουλειές στο σπίτι σαν χόμπι, γιατί δεν υπάρχουν κρατικές δομές που να απασχολούν δημιουργικά τα παιδιά και να αναλαμβάνουν τα άτομα που χρειάζονται φροντίδα. Γιατί να υπάρχουν ακόμη γυναίκες που μένουν στο σπίτι οικονομικά εξαρτημένες από τους συζύγους τους.
Σε έναν κόσμο που ο Καπιταλισμός έχει ενσωματώσει τις πατριαρχικές δομές, οι γυναίκες βρισκόμαστε σε ένα διαρκή αγώνα ενάντια σε κάθε μορφή βίας. Τον αποκλεισμό από την αγορά εργασίας, την υποτίμησή μας, το μισογυνισμό που διαχέεται σε όλα τα κοινωνικά στρώματα και όλες τις κρατικές δομές, τις σεξουαλικές παρενοχλήσεις, τους βιασμούς, τις γυναικοκτονίες, την απαγόρευση των αμβλώσεων. Βλέπουμε τον εξευτελισμό μας στα δικαστήρια όταν καταγγέλλουμε κακοποίηση, βλέπουμε να αποκλείεται από τον διάλογο το δικαίωμά μας στην αυτοάμυνα, βλέπουμε βιαστές να αθωώνονται.
Ακόμα κι αν στα χαρτιά δεν έχουμε λιγότερα δικαιώματα, στην πράξη βγαίνουμε συνεχώς χαμένες. Η κουλτούρα απαξίωσης και υπονόμευσής μας, η αντικειμενοποίησή μας, νομιμοποιούνται καθημερινά από την κοινωνία. Την ημέρα της γυναίκας αυτό δεν αλλάζει και δεν ξεχνιέται! Δεν μπορούμε πια να μένουμε σιωπηλές!

Πέμπτη 8 Μαρτίου, όλες και όλοι στις 18:00 στην πλατεία Κλαυθμώνος. Καμιά Ανοχή!