H 8η Μάρτη δεν είναι γιορτή είναι απεργία, είναι συνέχεια των διαρκών αγώνων των γυναικών για ισότητα, για έξοδο από την εκμετάλλευση και την καταπίεση. Και φέτος η αφόρητη δυσωδία από τις καταγγελίες για σεξουαλική κακοποίηση και βιασμούς που έρχονται στο φως μαζί με τις γυναικοκτονίες (17 μέσα στο 2021), σημαδεύει και την επέτειο της Ημέρας της Γυναίκας.
Βάρος που έρχεται να προστεθεί στα ατελείωτα καθήκοντα και υποχρεώσεις στα οποία οι γυναίκες οφείλουν να ανταποκριθούν, στην διάρκεια του 24ωρου για 365 ημέρες τον χρόνο. Δουλεύοντας διπλοβάρδια σε καθημερινή βάση, η σωματική και ψυχική εξουθένωση φθάνει σε τέτοιο σημείο που η συζήτηση για συμμετοχή στα κοινά φαίνεται αδιανόητη.
Οι αγώνες των γυναικών έχουν αναγκάσει τις κυβερνήσεις να κάνουν κάποια βήματα. Η σύμβαση 190 της Διεθνούς Οργάνωσης Εργασίας - «Για την Εξάλειψη της Βίας και της Παρενόχλησης στον Χώρο της Εργασίας»- ενσωματώθηκε μεν στο εθνικό δίκαιο αλλά ως φερετζές στον εργατοκτόνο ν 4808/21 που αποσαθρώνει το ατομικό και το συλλογικό εργατικό δίκαιο. Η αρμοδιότητα τήρησης δε της σύμβασης «παραχώθηκε» στις πολλές αρμοδιότητες του ΣΕΠΕ χωρίς καμία εκπαίδευσή μας και χωρίς καμία ουσιαστική υποστήριξη των επιθεωρητών ώστε να μπορούν να παρέμβουν ουσιαστικά σ’ αυτά τα ακανθώδη ζητήματα. Παράλληλα η σύμβαση αυτή μέχρι σήμερα παραμένει κενό γράμμα για τον Δημόσιο Τομέα καθώς ακόμα δεν έχουν εκδοθεί εφαρμοστικές διατάξεις (!).
Δυστυχώς όμως δεν είναι λίγα και τα βήματα προς τα πίσω! Οι τελευταίοι αντι-εργατικοί νόμοι της κυβέρνησης της ΝΔ που καθιερώνουν τις απλήρωτες υπερωρίες, τα σπαστά ωράρια, την ουσιαστική απελευθέρωση των απολύσεων, κ.α. πλήττουν περισσότερο τις γυναίκες που συνήθως εργάζονται στις πλέον επισφαλείς και χαμηλόμισθες θέσεις εργασίας.
Οι εργαζόμενες σε δημόσιο και ιδιωτικό τομέα δικαιούνται άδεια τοκετού, λοχείας, ειδική άδεια μητρότητας αλλά αυτά τα δικαιώματα είναι ακόμα ζητούμενα για τις εργαζόμενες με ψευδο-αυτοαπασχόληση (μπλοκάκι). Αυτή είναι μία από τις πιο συνηθισμένες μορφές απασχόλησης για τη νέα γενιά γυναικών και ανδρών, επιστημόνων και ανειδίκευτων.
Ταυτόχρονα, παρατηρείται μία συνεχώς αυξανόμενη προώθηση της πατριαρχικής κουλτούρας από μερίδα συστημικών ΜΜΕ που είτε κατηγορούν τα θύματα κακοποίησης είτε προβάλλουν επικίνδυνα σεξιστικά πρότυπα ως προς το ρόλο της γυναίκας, την γυναικεία ομορφιά κλπ.
Οι εργαζόμενες σε δημόσιο και ιδιωτικό τομέα παλεύουμε για να καταργήσουμε την επισφάλεια στους χώρους εργασίας που πλήττει άνδρες και γυναίκες.
Παλεύουμε για την ίση αμοιβή, με αυξήσεις στους μισθούς και ΣΣΕ σε όλους τους χώρους, για παιδικούς σταθμούς και κοινωνικές παροχές στους χώρους δουλειάς και στους Δήμους.
Παλεύουμε για σωματεία που να είναι στήριγμα και οι οργανωτές της συλλογικής απάντησης για κάθε περιστατικό βίας και παρενόχλησης, για να μην στοχοποιούνται τα θύματα αλλά να βρίσκουν δικαίωση χωρίς να χρειάζεται να περάσουν χρόνια και
Απαιτούμε την τιμωρία των βιαστών και δολοφόνων των γυναικών.
Τώρα που τα τύμπανα του πολέμου χτυπούν, δυστυχώς και πάλι, στην γειτονιά μας, παλεύουμε για την ειρήνη, γιατί όταν οι πλούσιοι κάνουν πόλεμο, είναι οι φτωχοί που πεθαίνουν…
Καλούμε όλες και όλους στη συγκέντρωση, την Τρίτη 8 Μαρτίου 2022, στην Πλατεία Κλαυθμώνος, στις 13:00, και πορεία έως το Σύνταγμα.
H 8η Μάρτη δεν είναι γιορτή είναι απεργία
H 8η Μάρτη είναι μέρα διεκδίκησης και συλλογικού αγώνα
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου