του Γιώργου Μακράκη*
Ο Πρόεδρος της Ν.Δ. δε χάνει ευκαιρία να στοχοποιεί τους εργαζόμενους στο δημόσιο τομέα και να επιτίθεται διαρκώς στα εργασιακά και κοινωνικά δικαιώματα. Πρόσφατα, ο κ. Μητσοτάκης ένιωσε την ανάγκη να διαμαρτυρηθεί για τα κλειστά σχολεία λόγω των υπηρεσιακών εκλογών στην εκπαιδευτική κοινότητα. Ξεχνά βέβαια –σκοπίμως– πως οι υπηρεσιακές εκλογές των εκπαιδευτικών εδώ και πολλά χρόνια πραγματοποιούνται κάθε πρώτη Τετάρτη του Νοεμβρίου ανά δύο χρόνια. Άρα και επί της δικής του υπουργικής θητείας έχουν διεξαχθεί  οι εκλογές σε εργάσιμη μέρα.

Το ενδιαφέρον του για το πότε γίνονται οι υπηρεσιακές εκλογές μόνο τυχαίο δεν είναι. Εξάλλου δεν είναι δύσκολο να γνωρίζει ο κ. Μητσοτάκης πως πάνω από 150.000 χιλιάδες εκπαιδευτικοί ψηφίζουν κάθε φορά τους αιρετούς των υπηρεσιακών συμβουλίων σε μια εκλογική διαδικασία που την ευθύνη της οργάνωσης έχει το Υπουργείο Παιδείας και απαιτείται σε πολλές περιπτώσεις μεγάλες μετακινήσεις των εκπαιδευτικών για ν’ ασκήσουν το εκλογικό τους δικαίωμα. Η βασική του επιδίωξη μέσα απ’ αυτές τις στοχευμένες επιθέσεις, που επενδύουν στον κοινωνικό αυτοματισμό, είναι να διαμορφώσει στο σύνολο της ελληνικής κοινωνίας μια αρνητική εικόνα για τον εργαζόμενο στο δημόσιο τομέα. Έτσι, ο πρόεδρος της ΝΔ θεωρεί πως μπορεί, πιο ανώδυνα, να εφαρμόσει το νεοφιλελεύθερο δόγμα του απέναντι στο κοινωνικό κράτος, εφόσον βέβαια εκλεγεί πρωθυπουργός.
Κυρίαρχη αντίληψη για το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης είναι να περικόψει δραστικά τις δομές και τις υπηρεσίες του κοινωνικού κράτους με απώτερο σκοπό την ιδιωτικοποίησή τους. Το πολιτικό στίγμα του κ. Μητσοτάκη ούτως ή άλλως έχει αποτυπωθεί κατά το παρελθόν, όταν ήταν Υπουργός Διοικητικής Ανασυγκρότησης και υπέγραφε τις απολύσεις εκπαιδευτικών και σχολικών φυλάκων από τα Δημόσια Σχολεία.
Σήμερα ο πρόεδρος της ΝΔ διεξάγει έναν αγώνα για μη γίνουν προσλήψεις σε σημαίνοντες τομείς του κοινωνικού κράτους, όπως Παιδεία, Υγεία κ.ά. Σε κάθε ευκαιρία τοποθετείται για υπέρογκο δημόσιο –ασχέτως αν και με αριθμούς έχει αποδειχτεί το αντίθετο–, για ανάγκη εξορθολογισμού του προσωπικού, που στη δική του γλώσσα αυτό μεταφράζεται σε «απολύσεις» και για επαναφορά του μνημονιακού 1 προς 5 (1 πρόσληψη για 5 αποχωρήσεις).
Μάλιστα, στην εκπαίδευση ο κ. Μητσοτάκης δε σταματά μόνο στα παραπάνω. Από το βήμα της ΔΕΘ δήλωσε πως την επιλογή του διδακτικού προσωπικού θα την κάνει ο διευθυντής-μάνατζερ της σχολικής μονάδας σε συνέργεια με την τοπική αυτοδιοίκηση και τις χορηγίες. Μόνο με την υλοποίηση αυτής της θέσης τα δημόσια σχολεία μετατρέπονται σε σχολεία της αγοράς, οι αναπληρωτές που στηρίζουν το δημόσιο σχολείο όλα αυτά τα χρόνια μπαίνουν στο περιθώριο και συνάμα καταργούνται οι βασικές υπηρεσιακές μεταβολές των εκπαιδευτικών (π.χ. μεταθέσεις).
Με λίγα λόγια, ο κ. Μητσοτάκης βγάζει «εξανθήματα» όταν πρόκειται για προσλήψεις, για σταθερό προσωπικό με εργασιακά δικαιώματα και για μόνιμες δομές του κοινωνικού κράτος προς όφελος της ελληνικής κοινωνίας και ιδιαίτερα των ευάλωτων και ασθενέστερων κοινωνικών στρωμάτων. Θα πρέπει, όμως, να τον ενημερώσουν οι σύμβουλοί του πως οφείλει να συνηθίζει στα «εξανθήματα».
*ο  Γιώργος Μακράκης είναι, Δάσκαλος
Αναπλ. Γραμματέας της Ε.Ε. της ΑΔΕΔΥ
πηγή: arki.gr