Μια προσωπική (;) ιστορία

Με αφορμή τα ανώνυμα σχόλια σχετικά με το πρόσωπό μου στο συγκεκριμένο blog και το blog της ΑΣΥ, παραθέτω μια πραγματική ιστορία για να καταδείξω με συγκεκριμένο παράδειγμα πως βλέπουμε όσοι συμμετέχουμε στην Α.Ρ.Σ.Υ το θέμα των κρίσεων/αναθέσεων αλλά και γενικότερα πως εννοούμε τη συνέπεια λόγων και πράξεων:

Η αλήθεια λοιπόν, γυμνή:

Ο “αλεξιπτωτιστής”, «προβεβλημένος», “φιλοκυβερνητικός” συνδικαλιστής, ΣΥΡΙΖΑΙος, "Ν.Μπ." και άλλα διάφορα είναι ο υπογραφών Νίκος Μποσινάκος, υπάλληλος στη Δ/νση Οικονομικής Διαχείρισης και Υπηρεσιών, πρώην μέλος της Ανοικτής Συνέλευσης Υπαλλήλων, τώρα μέλος της Αυτόνομης Ριζοσπαστικής Συνεργασίας και του ΔΣ της ΟΣΥΠΕ από το 2013.

Δεν θα ξοδέψω λέξεις για τους συκοφάντες, ούτε θα επιστρέψω τους χαρακτηρισμούς. Θα παραθέσω απλώς γεγονότα και έγγραφα. Όχι φυσικά για να απολογηθώ αλλά για να κάνω εμφανές το μέγεθος της υποκρισίας.

Ιανουάριος 2011: Προκηρύσσονται θέσεις Τμηματαρχών (Εδώ η σχετική πρόσκληση). Υποβάλλω αίτηση και μοριοδοτούμαι στις 13/1/2012 με 604,33 μόρια (εδώ το σχετικό έγγραφο). Οι κρίσεις δεν πραγματοποιήθηκαν ΠΟΤΕ!

Δεκέμβριος 2011: Ο Προϊστάμενος Τμήματος Ι της Δ/νσης Οικονομικού Λιάσκος συνταξιοδοτείται. Ο Δ/ντης Πουρνιάς μου αναθέτει, ως αρχαιότερο στο Τμήμα (7 χρόνια), καθήκοντα Τμηματάρχη. Στο Υπουργείο ανθεί το σύστημα των αναθέσεων με τη γνωστή διαδικασία της αναπάντητης αίτησης στην Δ/νση Προσωπικού και Οικονομικού.

Ιούνιος 2013: Ο Δ/ντης Οικονομικού παύεται με απόφαση του Υπουργού Βρούτση, Οι υπάλληλοι της Δ/νσης Οικονομικού, μεταξύ τους και εγώ αντιδρούμε συνυπογράφωντας σχετικό έγγραφο διαμαρτυρίας.

Ιούνιος 2013: Παραιτούμαι από τα καθήκοντα Τμηματάρχη για τους λόγους που αναφέρονται στο σχετικό έγγραφο (Μείον 200 ευρώ στο εισόδημα)

Νοέμβριος 2013: Τοποθετούνται με απλή απόφαση Υπουργού (χωρίς αιτήσεις, κρίσεις και λοιπά περιττά) Προϊστάμενοι Δ/νσεων και Τμημάτων στις οικονομικές Υπηρεσίες. Ο επί 9 χρόνια υπάλληλος του Τμήματος Μποσινάκος Νίκος ΔΕΝ ορίζεται Τμηματάρχης.

Νοέμβριος 2013: Με έγγραφο μου ζητώ από την Δ/νση Προσωπικού ενημέρωση σχετικά με το γιατί δεν έχουν πραγματοποιηθεί κρίσεις από το 2007, Εδώ το σχετικό έγγραφο και η απάντηση της Δ/νσης Προσωπικού.

Νοέμβριος 2013: Δημοσιεύω σε πανελλαδική εφημερίδα επώνυμα κείμενο στο οποίο στηλιτεύεται η κατάσταση στο Υπουργείο Εργασίας σε ότι αφορά τις κρίσεις προϊσταμένων

Δεκέμβριος 2013: Απορρίπτεται για υπηρεσιακούς λόγους αίτησή μου για μετακίνηση στην Δ/νση Αμοιβής Εργασίας. Εδώ η απάντηση της Δ/νσης Προσωπικού

Ιανουάριος 2014: Μετακινούμαι στην ΕΥΔ ΕΠΑΝΑΔ μετά από την 1^η Ανοικτή Προκήρυξη που δημοσιεύτηκε από το 1999. Στο μεσοδιάστημα 1999-2013 δεκάδες υπάλληλοι πήγαν στις Διαχειριστικές Αρχές με τις «γνωστές» αδιάβλητες διαδικασίες. Ενώ είμαι σε ολιγοήμερη άδεια λόγω γέννησης της κόρης μου, υπηρεσιακοί παράγοντες μου τηλεφωνούν στο κινητό για να μου πουν πως η αίτηση μου “προχωράει”. Εννοούν ότι μου κάνουν χάρη. Επισημαίνω ότι μετά τον Ν.4024/2011, όσοι μετακινούνται σε Διαχειριστικές Αρχές το μόνο “έξτρα” που παίρνουν είναι φόρτος εργασίας.

Μάρτιος 2015: Με έγγραφο που υπογράφει ο Δ/ντης Οικονομικής Διαχείρισης αποκλείονται 14 υπαλλήλοι της ΕΥΔ ΕΠΑΝΑΔ (μεταξύ τους και εγώ) από τα συνεργεία ελέγχου του ΣΕΠΕ λόγω της πρόβλεψης του Ν.4314/2014 ότι οι εν λόγω Υπηρεσίες υπάγονται στο Υπ. Οικονομίας. Μείον 160 ευρώ στο εισόδημα

Μάιος 2015: Παρά τις συλλογικές προσπάθειες των 14 συναδέλφων (καθώς ο Σύλλογος περιορίστηκε σε μια συνάντηση διαβούλευσης με υπηρεσιακούς παράγοντες) και τις υποσχέσεις της πολιτικής ηγεσίας (2 φορές) για επίλυση του θέματος, η απόφαση Πουρνιά δεν αλλάζει και αναγκάζομαι να ζητήσω άρση της απόσπασης μου και επιστροφή στην οργανική μου θέση, προκειμένου να επιστρέψω στα συνεργεία ελέγχου.

Μάιος-Ιούνιος 2015: Υψηλόβαθμοι υπηρεσιακοί παράγοντες του Υπουργείου σπεύδουν μέσω τρίτων ή και απευθείας να μου “βρουν” κενά Τμήματα για να πάρω θέση Προϊσταμένου. Κάποιος, υψηλά ιστάμενος, με αρμοδιότητα ακριβώς αυτό, μου αναφέρει επί λέξη το εξής: “Έλα μωρέ Νίκο, μέχρι να μαζευτούν τα μόρια για να γίνουν κρίσεις θα περάσουν κανα δυο χρόνια”

Ιούνιος 2015^: Αιτούμαι μετακίνηση στην Δ/νση Αμοιβής Εργασίας με αποκλειστικό κριτήριο το ενδιαφέρον αντικείμενο. Στην συγκεκριμένη Δ/νση όλες οι θέσεις Προϊσταμένων είναι καλυμμένες. Εδώ το σχετικό έγγραφο

Ιούνιος 2015: Σε τυχαία συνάντησή μου με τον ΓΓ Νεφελούδη, του αναφέρω ότι έχω επιστρέψει στην Δ/νση Οικονομικού αλλά έχω αιτηθεί μετακίνηση στη Δ/νση Αμοιβής. Μου αναφέρει ότι υπάρχει πρόβλημα υποστελέχωσης στο Τμήμα Μητρώου Κοινωνικής Οικονομίας και του λέω επί λέξη ότι “δεν έχω πρόβλημα να πάω όπου έχει ανάγκη η Υπηρεσία”.

Ιούνιος 2015: Η Δ/νση Προσωπικού εκδίδει απόφαση μετακίνησης μου στην Δ/νση Κοινωνικής Προστασίας και …ανάθεση καθηκόντων Προϊσταμένου στο Τμήμα Μητρώου Κοινωνικής Οικονομίας.

12 Ιουνίου 2015: Ζητώ διόρθωση της απόφασης από τον ΓΓ Νεφελούδη, ο οποίος δίνει σχετική προφορική εντολή για μετακίνησή μου ως απλού υπαλλήλου. (Μείον 200 ευρώ στο εισόδημα). Σε περίπτωση που για διάφορους λόγους (διοικητική αδράνεια, τρικυμία εν κρανίω, φόρτος λόγω ...εκλογών) δεν υλοποιηθεί άμεσα η συγκεκριμένη εντολή, έχω πρόχειρη και αυτή την αίτηση.

Με λίγα λόγια το μοναδικό "ρουσφέτι" πού ζήτησα από πολιτικό πρόσωπο είναι να με “απαλλάξει” από την με αυτό το τρόπο ανάθεση καθηκόντων.

Περιμένω δε με χαρά τον επόμενο “με ανάθεση” Προϊστάμενο στο Τμήμα που θα υπηρετήσω από εβδομάδα...

Επισημαίνω  ότι αυτή είναι μια από τις πολλές παρόμοιες προσωπικές ιστορίες σε αυτό το υπουργείο. Μπορεί για κάποιους να είναι λάθος, αλλά σίγουρα βασίζεται σε αρχές. Επιπλέον, πέρα από τις θεωρίες και τα λόγια στις ανακοινώσεις, καλό είναι όλοι να στηρίζουμε έμπρακτα έννοιες όπως αξιοκρατία, διαφάνεια, λογοδοσία και άλλα που εύκολα λέγονται αλλά δύσκολα βιώνονται...

Κλείνοντας, θέλω να παρακαλέσω τους συναδέλφους που θα διαβάσουν αυτό το κείμενο, να μην δώσουν τη σημασία και τον χρόνο που δίνω εγώ σε αυτό. Τα σημαντικά είναι όσα πραγματικά αφορούν τον εργασιακό μας χώρο και αποτελούν αντικείμενο προβληματισμού για όσους συμμετέχουμε στην Α.Ρ.Σ.Υ. αλλά και την συντριπτική πλειοψηφία των συναδέλφων.

Αυτές τις ημέρες προσπαθούμε να μιλήσουμε επί της ουσίας με τους συναδέλφους, περνώντας γραφείο-γραφείο. Ας μιλήσουμε λοιπόν για τα σημαντικά και κρίσιμα, και ας αφήσουμε τα υπόλοιπα για τους ...ανώνυμους. Εμείς και παρά τις προσπάθειες κάποιων, συνεχίζουμε δυναμικά και αποφασισμένα.

Ευχαριστώ όσους αντέξατε μέχρι το τέλος. Το ίδιο υπόσχομαι ότι θα κάνω και εγώ...

Συναδελφικά,

Νίκος Μποσινάκος