Η τραγωδία των προσφύγων και των
οικονομικών μεταναστών που εξελίσσεται καθημερινά στο Αιγαίο και στις πλατείες του
κέντρου της Αθηνάς, συμβαίνει δίπλα μας. Οι περισσότεροι από εμάς, κυρίως αυτοί
που δουλεύουν στο κέντρο, διασταυρώνουμε
καθημερινά το βλέμμα μας με τους πρόσφυγες και τις ανάγκες τους, στα στενά γύρω
από την Ομόνοια, στην πλατεία Βικτωρίας , στο σταθμό Λαρίσης …
Είμαι σίγουρη ότι ως άνθρωποι δεν
προσπερνάμε εύκολα αυτό που συμβαίνει και αρκετοί έχουν ήδη κινητοποιηθεί
ατομικά ώστε να προσφέρουν ανθρωπιστική βοήθεια.
Δυστυχώς όμως, σε συλλογικό επίπεδο
στο χώρο του Υπουργείου μας, πέρα μια δήλωση καλών προθέσεων για συγκέντρωση
ανθρωπιστικής βοήθειας, έχουμε ήδη
αργήσει αρκετά.
Το προσφυγικό δράμα βρίσκεται σε
εξέλιξη για περίπου 6 μήνες. Το περασμένο καλοκαίρι, και ενώ η κρίση ήταν ακόμα
στην αρχή, η ΑΡΣΥ προσπάθησε να αναδείξει το θέμα και πραγματοποίησε μια δράση
συγκέντρωσης βοήθειας. Τότε ο Σύλλογος μας μην εκτιμώντας τη διάσταση του θέματος
προτίμησε να παραμείνει αμέτοχος και να δει πώς θα εξελιχθούν τα πράγματα ώστε
να αποφασίσει αργότερα.
Δυστυχώς, οι εξελίξεις μας έφεραν μπροστά σε
μια από τις μεγαλύτερες ανθρωπιστικές κρίσεις του αιώνα μας.
Δεν θα μπω σε λεπτομέρειες για
την ανθρώπινη τραγωδία. Είναι σε όλους μας γνωστή.
Θα μιλήσω όμως για την αξία της συναίσθησης.
Να καταλαβαίνεις, να αισθάνεσαι τον πόνο και την ανάγκη των άλλων.
Θα μιλήσω για την αξία της εθελοντικής
προσφοράς που ξεπερνά την απλή φιλανθρωπία και δίνει άλλη διάσταση στις συλλογικές
δράσεις με την προσφορά προσωπικής εργασίας ή την παροχή υλικών αγαθών για την επίλυση
προβλημάτων και την αντιμετώπιση αντίξοων συνθηκών που αντιμετωπίζουν οι
συνάνθρωποί μας.
Ας μην καθυστερήσουμε άλλο. Τα
συλλογικά όργανα των εργαζομένων του Υπουργείου Εργασίας, Κοινωνικής Ασφάλισης
και Κοινωνικής Αλληλεγγύης δεν μπορεί να είναι απόντα από τέτοιου είδους
δράσεις.
Το αντίθετο, ως υπάλληλοι του
πλέον κοινωνικού υπουργείου θα έπρεπε να είμαστε πρωτοπόροι. Η μέχρι σήμερα ολιγωρία
μας πρέπει να σταματήσει εδώ. Ας πάρει ο Σύλλογος τις ανάλογες πρωτοβουλίες, να
οργανώσει την ανθρωπιστική δράση και ας κινητοποιήσει
τα μέλη του.
Σε ένα τέτοιο προσκλητήριο αξίζει
να είμαστε όλοι παρόντες, να
συμμετέχουμε και να προσφέρουμε.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου