ΣΕΒαστοί εργαζόμενοι!

Σεβαστοί εργαζόμενοι! Εμείς που ξέρουμε καλύτερα από οποιονδήποτε άλλον ποιο είναι το καλό σας και πως θα σας βοηθήσουμε να το πετύχετε, σας παρουσιάζουμε τις νέες, πανέμορφες και υπερσύγχρονες μορφές εργασίας, τις οποίες φτιάξαμε αποκλειστικά για εσάς!

Κάπως έτσι, ωσάν κονφερασιέ σε εκδήλωση εργασιακού παραλογισμού, οι ειδήμονες και οι πανεπιστήμονες των εργασιακών σχέσεων, παρουσιάζουν ό,τι πιο καινούργιο και φρέσκο έχουν βρει να κυκλοφορεί στην Υπερατλαντική Αμερική, στη Γηραιά Αλβιόνα και στην Καλβινική Γερμανία. Έτσι, δεν θα λείψει στην καθ’ ημάς Ανατολή, κανένας νεωτερισμός και δεν θα μείνουμε πίσω από τις εξελίξεις. Αν δε όλα αυτά, έρθουν κατάλληλα ενδεδυμένα με την επένδυση που παρέχουν οι μεγάλες επιχειρήσεις, την τεκμηρίωση που προσφέρουν τα κατάλληλα εκπαιδευτικά ιδρύματα και την υποστήριξη που με μεγαθυμία δίνουν τα συνήθη πολιτικά κόμματα, τότε ποιος έχει το σθένος να αντικρούσει; Ας δούμε λοιπόν, τι έχει το καλάθι τους να μας προτείνει:

• Συμβάσεις εργασίας μηδενικής ώρας (zero-hour contracts): Ο εργοδότης δεν υποχρεούται να παρέχει ελάχιστες ώρες εργασίας, ενώ ο εργαζόμενος δεν υποχρεούται να αποδεχτεί την οποιαδήποτε προσφερόμενη εργασία. Ο εργαζόμενος είναι διαθέσιμος εφόσον χρειάζεται και οι κλάδοι που απαντάται αυτή η μορφή, είναι ο αγροτικός και ο ξενοδοχειακός τομέας, η υγεία και η εκπαίδευση. Στη Βρετανία απασχολείται περίπου το 3% του εργατικού δυναμικού με τέτοιες συμβάσεις.
• Συμβάσεις μικρής διάρκειας ή ορισμένης και αποκλειστικής διάρκειας (short-term and fixed-term contracts): Η απασχόληση έχει περιορισμένη διάρκεια και ο εργοδότης ορίζει το χρόνο της. Στο σύνολό τους κυμαίνονται από 5% έως 25% των μορφών εργασίας στις προηγμένες χώρες της Ευρωπαϊκής Ένωσης που έχουν προ πολλού υιοθετήσει το νεοφιλελευθερισμό και τις ακραίες εκδοχές του.
• Συμβάσεις εργασίας με πληθοπορισμό (crowd work contracts): Αυτή είναι μια ηλεκτρονική διαδραστική πλατφόρμα, όπου άτομα και επιχειρήσεις βρίσκονται για να τα βρουν στην εργασία! Αφού τα βρουν, συμφωνούν μεταξύ τους για τη μορφή της συνεργασίας, το χρόνο και την αμοιβή της. Ως επί το πλείστον, η παροχή εργασίας γίνεται μέσω ηλεκτρονικού υπολογιστή και εξ αποστάσεως και αφορά κύρια συγκεκριμένες εργασίες και ανάληψη υποχρεώσεων (π.χ., ανάπτυξη ιστοσελίδων, κτίσιμο και καθάρισμα βάσεων δεδομένων, επεξεργασία και διόρθωση κειμένων, επικύρωση αποτελεσμάτων ερευνών, σχεδιασμός λογότυπων και εταιρικών σημάτων, κ.λπ.).
• Συμβάσεις εργασίας κατά παραγγελία (on-demand jobs): Η εργασία παρέχεται κατά παραγγελία, όποτε αυτή ζητείται και για όσο χρόνο χρειάζεται. Οι περιπτώσεις κατά παραγγελία ταξί ή διανομής εντύπων και άλλων αντικειμένων, εμπίπτουν σε αυτή την κατηγορία. Η απασχόληση είναι τυχαία, μη περιοδική, ευέλικτη και με ελάχιστη υποχρέωση από τον κατά περίπτωση εργοδότη, που πληρώνει μόνο τη συγκεκριμένη υπηρεσία που παρέχεται.
• Μικροσυμβάσεις (mini jobs): Η Γερμανία κρατάει τα σκήπτρα σε αυτή τη μορφή απασχόλησης, η οποία είναι μερική με χαμηλές αμοιβές. Εμφανίζεται κύρια στην εφοδιαστική αλυσίδα, στο εμπόριο, στην οικιακή εργασία και οπουδήποτε απασχολούνται ανειδίκευτοι εργαζόμενοι. Είναι από τις ελάχιστες περιπτώσεις που η νομοθεσία προσπαθεί να διασφαλίσει όσο περισσότερο γίνεται βασικά δικαιώματα των εργαζομένων, ειδικά όσον αφορά στην ασφάλιση, την περίθαλψη, τα επιδόματα και τις συνταξιοδοτικές προβλέψεις.
• Συμβάσεις επιμερισμού εργασίας (job sharing contracts): Σε αυτή την περίπτωση, δύο ή περισσότεροι εργαζόμενοι δουλεύουν με μερική απασχόληση, μοιραζόμενοι τη δουλειά που χρειάζεται να κάνει ένας εργαζόμενος πλήρους απασχόλησης. Το μοίρασμα αφορά στο μισθό, στα επιδόματα, στην ασφάλιση και στην ποσότητα της παρεχόμενης εργασίας.

Πως φαίνονται όλα τα παραπάνω; Πολύ μεταμοντέρνα; Λίγο φευγάτα; Το σίγουρο είναι ότι αντιμετωπίζουν τον εργαζόμενο ως μηχανή που τη θέτεις σε λειτουργία όποτε τη χρειάζεσαι και την αποσύρεις όταν τελειώσει η δουλειά. Ο εργαζόμενος είναι διαθέσιμος ανά πάσα στιγμή και ζει με τη ψευδαίσθηση ότι μπορεί να λέει όχι αν δεν του αρέσει η δουλειά που του ζητούν να κάνει.

Σε ένα ειδυλλιακά και αγγελικά πλασμένο κόσμο όλα τα παραπάνω, φαντάζουν μαγικά. Δουλεύουμε όποτε θέλουμε, όταν θέλουμε, σε όποιον θέλουμε, για όσο θέλουμε. Και μετά ξυπνάμε! Ξυπνάμε από την αποχαύνωση των επιζώντων και των νομάδων, από τις φωνές και τα αστέρια που κάθε βράδυ μας ταΐζουν στην τηλεόραση. Αυτοί που την ελέγχουν, έχουν και τις επιχειρήσεις, στηρίζουν τα εκπαιδευτικά ιδρύματα και συναγελάζονται με τα συνήθη κόμματα. Όταν ξυπνάμε, διαπιστώνουμε ότι είναι περασμένα μεσάνυχτα, ότι η κοιλιά γουργουρίζει, το κρύο του χειμώνα είναι ανυπόφορο και ο εργασιακός Μεσαίωνας είναι η μοναδική πραγματικότητα. Αυτή που εν τέλει βιώνουμε και είναι μέσα στη ζωή μας.

Τότε βλέπουμε ότι το καλάθι τους, αυτό με τις μορφές εργασίας που μας προσφέρουν, είναι αδειανό. Είναι γεμάτο ψίχουλα και κενά νοήματα. Είναι μια ζωή όπου η εργασία μας είναι παραπληρωματική και εμείς το αναγκαίο κακό στην καθημερινότητά τους. Για μια ακόμη φορά, οι πολλοί λογίζονται ως ελάχιστοι και οι λίγοι, μετράνε ως κυρίαρχοι. Διαφορετικά, το καλάθι θα το φτιάχναμε και εμείς και θα είχε και τα δικά μας καλούδια της εργασίας. Και εμείς τότε κοιτάζουμε το καλάθι που μας έχουν επιβάλει να βολευτούμε και αναρωτιόμαστε: Γι’ αυτό μας μιλούν με τέτοια γλυκύτητα και μας αποκαλούν σεβαστούς;

Πηγή:tvxs.gr