Συλλογική ευθύνη

 

Αθήνα, 18/10/2020

Διανύουμε μια περίοδο με ραγδαίες κοινωνικές και πολιτικές εξελίξεις, όπου βασικά κοινωνικά δικαιώματα στους τομείς της υγείας, της εκπαίδευσης και της εργασίας έχουν προσβληθεί από τον ιό του νεοφιλελευθερισμού και της «ιδιωτικής πρωτοβουλίας», μια περίοδο που μέσω της μεθοδευμένης περιστολής του δικαιώματος στην απεργία και τη διαδήλωση, η συνδικαλιστική δράση και η κοινωνική αντίδραση περιορίζονται, ενοχοποιούνται και ενίοτε ποινικοποιούνται. Θα θεωρούσαμε τουλάχιστον αυτονόητη μια δυναμική-αγωνιστική αντίδραση από τα συνδικαλιστικά μας όργανα έστω και την τελευταία στιγμή, έστω και την παραμονή της 24ωρης απεργίας της ΑΔΕΔΥ.

Αλλά μάλλον οι μέρες των μαχητικών κινητοποιήσεων του Συλλόγου ακόμα και για το χαλασμένο ασανσέρ του Υπουργείου έχουν περάσει ανεπιστρεπτί, δίνοντας τη θέση τους είτε σε δημοσιογραφικής αισθητικής ανακοινώσεις «αλληλοκατανόησης», που κάλλιστα θα μπορούσαν να αποτελούν (ταυτόχρονα) και δελτία τύπου της πολιτικής ηγεσίας του Υπουργείου, είτε -στην πιο μαχητική τους εκδοχή- σε εθιμοτυπική διαβίβαση των ανακοινώσεων της ΑΔΕΔΥ.

Θα ήταν ωστόσο πολύ ενδιαφέρον, ξεπερνώντας τα ένστικτα πολιτικής επιβίωσης, να ξεκινήσουμε ένα διάλογο για να μάθουν οι συνάδελφοι την επίσημη θέση του Συλλόγου μας όσον αφορά λόγου χάρη:

·         το εργασιακό νομοσχέδιο που θα φέρει το Υπουργείο μας προς ψήφιση στη Βουλή μέσα σ’ αυτόν το μήνα. Ακόμα και τα φιλικά προς την κυβέρνηση μέσα γράφουν επιεικώς για διάλυση των εργασιακών σχέσεων καθώς στο νομοσχέδιο αυτό θα περιλαμβάνεται η ουσιαστική κατάργηση του συνδικαλιστικού νόμου, του 8ωρου, των προσαυξήσεων για υπερωριακή απασχόληση και πλήθος άλλων διατάξεων.

·         την υποβάθμιση του ρόλου και των αρμοδιοτήτων του Σ.ΕΠ.Ε. κατ’ εφαρμογή της έβδομης έκθεσης της ενισχυμένης εποπτείας για την Ελλάδα, σύμφωνα με την οποία (σελ. 70), οι «συμφιλιωτικές αρμοδιότητες» του Σ.ΕΠ.Ε. θα μεταφερθούν στον ΟΜΕΔ, αποσυνδέοντας έτσι τους ρόλους επιθεώρησης και «συμφιλίωσης» σύμφωνα με τις συστάσεις του Διεθνούς Γραφείου Εργασίας.

·         τις αλλαγές στη δομή του Υπουργείου που επέφερε το Επιτελικό Κράτος και την απώλεια της αυτοτέλειας της Επιθεώρησης Εργασίας.

·         την κυβερνητική φαντασίωση περί αξιοκρατίας, με αφορμή την επικείμενη κατάργηση της διαδικασίας κρίσεων διευθυντών της Κεντρικής Υπηρεσίας του Υπουργείου και του Σ.ΕΠ.Ε. λίγο πριν την ολοκλήρωσή της, κρίσεων που εκκρεμούν από το 2011 για τους διευθυντές και από το 2008 για τους προϊσταμένους.

·         τα ελλιπέστατα μέτρα για την ασφάλεια και την υγεία των συναδέλφων στους χώρους εργασίας.

·         την υποτυπώδη εφαρμογή της τηλεργασίας στην Κεντρική Υπηρεσία του Υπουργείου και στο Σ.ΕΠ.Ε..

·         το ξεχασμένο πλέον αφήγημα περί κατάργησης του ΟΠΣ και του ΣΕΟΜ.

Απλά, προς οικονομία τόσο της συζήτησης όσο και της φαιάς ουσίας που πιθανόν ξοδέψει ο συντάκτης της απάντησης, αν ο διάλογος εξαντληθεί στο τσιτάτο: «και που ήσασταν εσείς όταν ήταν κυβέρνηση ο ΣΥΡΙΖΑ», πέρα από το να υπενθυμίσουμε ότι ήμασταν και παραμένουμε δυναμικά παρόντες, οφείλουμε εξαρχής να ξεκαθαρίσουμε ότι αυτό δεν αποτελεί ούτε επιχείρημα ούτε βεβαίως θέση επί των τεθέντων ζητημάτων.

Συνάδελφοι, ελπίζουμε η ανακοίνωσή μας να αποτελέσει, για ακόμα μια φορά, αφορμή και ερέθισμα για τον Σύλλογό μας προκειμένου να αντιδράσει έστω και καθυστερημένα, έστω και κατηγορώντας και λασπολογώντας τον βασικό του αντίπαλο, την ΑΡΣΥ. Ακόμα και μ’ αυτόν τον τρόπο, ευελπιστούμε να ανοίξει ο διάλογος για όλα τα βασικά προβλήματα που μας απασχολούν και πλέον κρύβονται κάτω από το χαλάκι.

Γιατί όλοι εμείς, οι υπάλληλοι που εργαζόμαστε στην Κεντρική Υπηρεσία του Υπουργείου Εργασίας, στη Γενική Γραμματεία Πρόνοιας και στο Σ.ΕΠ.Ε. και συν-εργαζόμαστε και συν-αποφασίζουμε στα πλαίσια της ΑΡΣΥ, πιστεύουμε βαθιά ότι ατομική μας ευθύνη είναι ο συλλογικός αγώνας.