Ο ΕΠΟΜΕΝΟ διάστημα θα ζήσουμε, πιθανότατα, εμπειρίες που θα περάσουν στις πιο μαύρες σελίδες της ιστορίας μας.
Οχι γιατί θα μειωθούν οι μισθοί και οι συντάξεις μας. Ούτε γιατί θα καταργηθούν κανόνες που επί χρόνια αποτελούσαν τα ιερά και τα όσια της εργατικής μας νομοθεσίας.
Ολα αυτά θα είναι μεν επώδυνα, αλλά δεν συγκρίνονται με το εξαιρετικά οδυνηρό γεγονός της μετάθεσης του κέντρου λήψεως αποφάσεων για την Ελλάδα, από την Αθήνα στο Βερολίνο και- λιγότεροστις Βρυξέλλες και στην Ουάσιγκτον.
Από τη στιγμή που μπήκε ο περίφημος μηχανισμός στήριξης στη ζωή μας, φαινόταν ότι η εθνική μας κυριαρχία είχε αρχίσει να πηγαίνει περίπατο προς βοράν. Οι τελευταίες εξελίξεις, με την κ. Μέρκελ να ζητά από το Βερολίνο να επιβληθούν πρόσθετα μέτρα στην Ελλάδα και τους επικεφαλής του ΔΝΤ κ. Ντομινίκ Στρος-Καν και της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας Ζαν-Κλοντ Τρισέ να σπεύδουν αύριο στο Βερολίνο, προκειμένου να επηρεάσουν τους βουλευτές των γερμανικών κομμάτων να πουν το «ναι» στη χορήγηση βοήθειας, δεν αφήνουν καμιά αμφιβολία για το ποιος θα καθορίζει τις τύχες μας τα επόμενα χρόνια.
Φυσικά, υπάρχει και παρακάτω μέχρι να πιάσουμε πάτο. Χρεοκοπία, έξοδος από την ευρωζώνη και υποβιβασμός στην κατηγορία των υπανάπτυκτων τριτοκοσμικών χωρών. Πρόκειται για ένα σενάριο που προωθούν με επιμέλεια πολλά συμφέροντα το τελευταίο διάστημα, μέσω των πληροφοριών περί αναδιαπραγμάτευσης του χρέους μας.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου