Η ΑΡΣΥ ζήτησε την άμεση διεξαγωγή Διοικητικού Συμβουλίου του Συλλόγου Υπαλλήλων του Υπουργείου Εργασίας με την παρακάτω ημερήσια διάταξη:
1. Διευθέτηση ταμειακής οφειλής προς το Σύλλογο του ΣΕΠΕ
2. Διερεύνηση της δυνατότητας δημιουργίας απεργιακού ταμείου
3. Σχέση πρωτοβάθμιου συλλόγου και ομοσπονδίας
4. Άμεση διεξαγωγή Γενικής Συνέλευσης σχετικά με την απεργία-αποχή από την αξιολόγηση
5. Ανακοίνωση για το ζήτημα των πλειστηριασμών. ( παρατίθεται παρακάτω)
6. Κλήση στο ΔΣ του συνάδελφου που συμμετείχε σε επεισόδιο κατά του μέλους του ΔΣ Θανάση Γρίσπου. Στην προηγούμενη συνεδρίαση, υπήρχε συμφωνία των περισσότερων από τα μέλη του ΔΣ ως προς την ανάγκη να κληθεί ο συνάδελφος στο ΔΣ για να ακούσουμε και την δική του εκδοχή σχετικά με το συγκεκριμένο συμβάν.
7. Αποστολή ανοικτής επιστολής με ερωτήματα προς τα κόμματα: Ενόψει των εκλογών, θα είναι χρήσιμο να έχουν οι συνάδελφοι τις απαντήσεις σε ερωτήματα που θα θέσει ο Σύλλογος μας για θέματα του Υπουργείου μας ή/και γενικότερα. Προτείνουμε να συνταχθεί μια σύντομη επιστολή με ερωτήματα και να σταλεί στα κόμματα. Συναντήσεις με τομεάρχες/υπεύθυνους δημόσιας διοίκησης ή εργασίας των κοινοβουλευτικών κομμάτων
Πρόταση Ανακοίνωσης για το ζήτημα των πλειστηριασμώνΗ πρόσφατη απόφαση του Αρείου Πάγου, σύμφωνα με την οποία
τα funds και οι εταιρείες διαχείρισης δανείων θα έχουν τη δυνατότητα διενέργειας
μαζικών πλειστηριασμών, θέτει σε κίνδυνο την πρώτη κατοικία εκατοντάδων χιλιάδων λαϊκών οικογενειών. Μια
απόφαση που ξάφνιασε με την ταχύτατη λήψης της όσο και με την καθαρογράφηση της,
σα να ήταν «έτοιμη από καιρό».
Στην ελληνική αγορά χρέους οι σημερινοί παίκτες είναι διεθνή επενδυτικά κεφάλαια ( funds), στα οποία μεταβιβάστηκαν εκατοντάδες χιλιάδες κόκκινα δάνεια των τραπεζών, εταιρείες διαχείρισης απαιτήσεων από δάνεια και πιστώσεις( services), τα οποία λειτουργούν ως εντολοδόχοι των funds, εταιρείες συμβούλων ακίνητης περιουσίας που αξιοποιούν ακίνητα που αλλάζουν χέρια, δικηγορικά γραφεία και εισπρακτικές εταιρείες που κυνηγούν τους οφειλέτες. Είναι οι γνωστοί «Πάτσηδες» της διπλανής πόρτας η μάλλον του διπλανού κοινοβουλευτικού εδράνου. Την ίδια στιγμή οι πραγματικοί μπαταχτσήδες τυγχάνουν ευνοϊκών ρυθμίσεων και κουρέματος στα δάνεια τους (πχ εφοπλιστικά δάνεια και Τράπεζα Πειραιώς) ενώ παντελώς προκλητικά της τραπεζικής «ασυλίας» τυγχάνουν επίσης γνωστά κόμματα και πολιτικά πρόσωπα, ακόμη ο ίδιος ο Πρωθυπουργός καθώς και υπουργοί και βουλευτές της Κυβέρνησής του.
Σε αυτό το τοξικό περιβάλλον σύμφωνα με την εκπρόσωπο του ΕΚΠΟΙΖΩ Παναγιώτα Καλαποθαράκου «Οι οφειλέτες δεν έχουν καμία δυνατότητα απευθείας επικοινωνίας με τα funds που έχουν αγοράσει τα δάνειά τους. Μπορούν να επικοινωνούν μόνο με τις εταιρείες διαχείρισης που ενεργούν κατ’ εντολή των funds και έχουν την ευθύνη της διαχείρισης των δανείων τους, από την είσπραξη και τις ρυθμίσεις μέχρι και τις νομικές ενέργειες των κατασχέσεων και τους πλειστηριασμούς». Γιατί όσο πιο περίπλοκος είναι ένας μηχανισμός τόσο πιο εκφοβιστικός και απρόσιτος γίνεται για τον πολίτη.
Επισημαίνεται ότι η διαχρονική απουσία δημόσιας
στεγαστικής πολιτικής, κυρίως τις τελευταίες τέσσερις δεκαετίες, αλλά και η ανέλεγκτη
υπερπροσφορά δανείων από τις τράπεζες με την είσοδο του νέου αιώνα στο
όνομα μιας εθνικής σαθρής δημόσιας και ιδιωτικής ευμάρειας που χτίζονταν με
δανεικά οδήγησε τα περισσότερα νοικοκυριά στην λύση του τραπεζικού
δανεισμού με τους κινδύνους που αυτή συνεπάγεται κυρίως σε περιόδους
οικονομικής και ενεργειακής κρίσης και μείωσης του πραγματικού εισοδήματος.
Παράλληλα αναδεικνύεται η όξυνση του στεγαστικού
προβλήματος και η αύξηση του ιδιωτικού χρέους. Η αύξηση των τιμών βασικών
αγαθών σε συνδυασμό με την αύξηση των επιτοκίων οδηγεί σε αδιέξοδο πολλούς
δανειολήπτες που καθώς μειώνεται το διαθέσιμο εισόδημα τους αδυνατούν να
πληρώσουν τις δόσεις του στεγαστικού τους δανείου και ως εκ τούτου
αντιμετωπίζουν τον κίνδυνο πλειστηριασμού της πρώτης τους κατοικίας.
Ταυτόχρονα, η πρόσβαση σε ενοικιαζόμενη κατοικία γίνεται όλο και πιο δύσκολη
λόγω των πολύ υψηλών , σε σχέση με τα εισοδήματα, τιμών των ενοικίων ιδιαίτερα
για τους χαμηλόμισθους και τους χαμηλοσυνταξιούχους. Το πρόβλημα γίνεται ακόμα
πιο έντονο σε περιοχές με
αυξημένη τουριστική κίνηση η πανεπιστημιουπόλεις όπου είναι
σχεδόν αδύνατη η εύρεση κατοικίας για εποχιακούς και προσωρινούς εργαζόμενους
(πχ. αναπληρωτές εκπαιδευτικοί) η/ και φοιτητές. Τέλος, η έλλειψη νέων
φοιτητικών εστιών και η εγκατάλειψη των υφιστάμενων εκτινάσσει το κόστος της
φοιτητικής στέγης επιβαρύνοντας περαιτέρω τον προϋπολογισμό των νοικοκυριών.
Αυτή η νεοφιλελεύθερη και με βαθιά ταξικό
χαρακτήρα πολιτική φτωχοποιεί μεγάλες ομάδες του πληθυσμού όπως
μικρομεσαίους βιοτέχνες και ελεύθερους επαγγελματίες, εργαζόμενους του
ιδιωτικού τομέα, αγρότες και συνταξιούχους. Πρόκειται για το γνωστό διαχρονικό
μηχανισμό που αποτελεί αποτελεσματικό «εργαλείο» αναδιανομής πλούτου
από το φτωχότερα κοινωνικά στρώματα στις τράπεζες, στους κατασκευαστές, τους μεγαλοϊδιοκτήτες
ακινήτων (φυσικά πρόσωπα και επιχειρήσεις) καθώς και τα funds. Έτσι η κατοικία από θεμελιώδες ανθρώπινο δικαίωμα όπως κατοχυρώνεται
σε μία σειρά από διεθνείς και ευρωπαϊκές συμβάσεις και διακηρύξεις να μετατρέπεται
σε εμπόρευμα και πεδίο κερδοφορίας για τους «ολίγους και εκλεκτούς», για τις
ντόπιες και διεθνείς ελίτ.
Η Ελλάδα κατέχει την πρώτη θέση
σε τρεις βασικούς δείκτες που αποδεικνύουν το μέγεθος του στεγαστικού
προβλήματος.1 στους 3 κατοίκους αστικών περιοχών δαπανά άνω του 40% του εισοδήματός τους για
δαπάνες στέγασης (ενοίκιο, κοινόχρηστα, θέρμανση και ύδρευση την ώρα που ο
μέσος όρος στην Ευρώπη ανέρχεται σε 1 στους 10. Επίσης, το 36,4% του πληθυσμού στην Ελλάδα εμφάνιζει
καθυστέρηση στην εξυπηρέτηση των οφειλών του, είτε για το ενοίκιο είτε για τους
λογαριασμούς ΔΕΚΟ, είτε για τη δόση του στεγαστικού του δανείου ενώ αντίστοιχα
στην Ευρώπη ανέρχεται σε 18,9%. Αυτό το ποσοστό εκτινάσσεται στο 60% όταν
πρόκειται για ανθρώπους που διατρέχουν κίνδυνο φτώχειας.
Για την
αντιμετώπιση των αιτιών και των συνεπειών της στεγαστικής κρίσης ως ΔΣ του
Συλλόγου Υπαλλήλων του Υπουργείου Εργασίας διεκδικούμε:
·
Κανένας
πλειστηριασμός σε πρώτη κατοικία λαικής οικογένειας
·
Κατάργηση
Πτωχευτικού Κώδικα και επαναφορά της προστασίας κύριας κατοικίας των λαικών
οικογενειών
·
Κατάργηση
του Ιδιώνυμου αδικήματος για όσους εναντιώνονται στους πλειστηριασμούς
·
Απαγόρευση
ανατίμησης και επιβολή πλαφόν στις νέες μακροχρόνιες μισθώσεις
·
Εφαρμογή
χωρικών, χρονικών και ποστοικών περιορισμών στη βραχυχρόνια μίσθωση (air bnb) για τα φυσικά πρόσωπα και πλήρη
απαγόρευση δραστηριοποίησης στα νομικά πρόσωπα
·
Ανέγερση
νέων κοινωνικών κατοικιών και φοιτητικών εστιών
·
Αξιοποίηση
του υφιστάμενου οικιστικού αποθέματος του δημοσίου, του ευρύτερου δημοσίου
τομέα καθώς και των κενών και εγκαταλελειμμένων κτιρίων ιδιωτών
·
Χρηματοδότηση
της στεγαστικής πολιτικής με νέο φόρο στη μεγάλη ακίνητη περιουσία καθώς
και αύξηση των φόρων και κατάργηση του αφορολόγητου σε γονικές παροχές και
κληρονομιές
·
Σύσταση
Δημόσιου Φορέα Διαχείρισης Κόκκινων Δανείων
