Την παράσταση 'Ούτ' ορφανό, ούτε φτωχό, ούτ' απ' τα ξένα ξένον', ένα
θέαμα για τα εργατικά ατυχήματα με συνειδητές αισθητικές αναφορές στην
ρώσικη και γερμανική 'αγκιτάτσια προπαγκάντα' του 1920 και στο πολιτικό
θέατρο του 1970 παρουσιάζει η Ανώτατη Σχολή Καλών Τεχνών.
130
νεκροί κατά μέσον όρο την τελευταία δεκαετία. Άγνωστο πόσοι οι ανάπηροι
και οι ακρωτηριασμένοι. Μέσα στα στοιχειωμένα κτίρια, πάνω στους
δρόμους και τις γέφυρες όπου “χτίζονται” αυτοί οι 130 νεκροί κάθε χρόνο,
κυκλοφορούμε εμείς, διαβάτες. Πέρα από την ενοχή των ανώνυμων
εταιρειών, υπάρχει και η δική μας ευθύνη για μια κοινωνία στην οποία
θεωρείται “λογικό” να θυσιάζουμε τον φτωχό, το ορφανό, τον ξένο, για να
στεριώσουμε τα ετοιμόρροπα έργα και τις παραλυτικές αναπτυξιακές μας
υποδομές.
Πώς μετατρέπουμε σε πολιτικό θέατρο, σε πολιτική τέχνη,
ένα τέτοιο πρόβλημα, χωρίς να ξεπέσουμε ούτε στην συμπόνοια ούτε στην
ξύλινη γλώσσα της προκήρυξης;
Στοίχημα αισθητικό και πολιτικό: πώς
μπορεί να λειτουργήσει ένα τέτοιο θέαμα, μέσα σε συνθήκες ακραίας
αισθητικής λιτότητας και ακραίας πολιτικής αμεσότητας;
Πληροφορίες εδώ
1 σχόλιο:
Την είδα και ήταν ενδιαφέρουσα δουλειά ........... αν κάποιος θελήσει να πάει να βάλει ζεστά ρούχα γιατί η παράσταση είναι σε εξωτερικό χώρο.
Δημοσίευση σχολίου