Τα κόμματα της αντιπολίτευσης σε συνεργασία με την ΓΣΕΕ και την ΑΔΕΔΥ συνεχίζουν τη συλλογή υπογραφών για τη διεξαγωγή δημοψηφίσματος, ώστε οι εν λόγω λίστες να κατατεθούν την προσεχή Παρασκευή.
Αναρωτιέμαι ποια είναι η στάση του συλλόγου μας και της ομοσπονδίας στο κρίσιμο αυτό ζήτημα? Γιατί μέχρι και σήμερα 26-03-08 δεν έχουν σταλεί στις υπηρεσίες τα σχετικά έντυπα της ΑΔΕΔΥ (Ανώτερου συνδικαλιστικού μας οργάνου)? Αν ο στόχος μας είναι η επιτυχία αυτής της δράσης, τότε απαιτείται η υποστήριξη όλων μας. Η συγκέντρωση όσων περισσότερων υπογραφών είναι δυνατόν αποτελεί κρίσιμο ζήτημα.
Σ' αυτή τη διευθυνση http://www.petitiononline.com/syn0803/petition.html μπορείται να ψηφίσετε ηλεκτρονικά και εδώ μπορείται να κατεβάσετε το έντυπο για την συλλογή υπογραφών
ο αγώνας συνεχίζεται...
4 σχόλια:
Προσωπικώς τυγχάνω υπέρμαχος των δημοψηφισμάτων όχι γιατί θεωρώ αλάνθαστη την «λαϊκή κρίση» ή το «λαϊκό αισθητήριο», αλλά γιατί προτιμώ ο λαός να εισπράττει τα επίχειρα των δικών του λαθών και όχι των λαθών του κάθε πολιτικάντη. Εξάλλου στην δημοκρατία επί των ανακυπτόντων ζητημάτων δεν εφαρμόζεται η ορθή λύση, αλλά η λύση που προκρίνει η πλειοψηφία. Άλλο αν η σύγχρονη ρητορική των δημοκολάκων ταυτίζει πολλές φορές το ποσοτικό κριτήριο της πλειοψηφίας (φύσει αντικειμενικό) με το ποιοτικό κριτήριο της ορθότητος (εξ ανάγκης υποκειμενικό). Αν λοιπόν πρόκειται να εφαρμοστεί μια λύση αμέσως ανακύπτει το ερώτημα: θα εφαρμόσουμε την ορθή λύση ή την λύση που υιοθετείται από την πλειοψηφία; Στην δημοκρατία απαντούμε με μια σύμβαση: ότι ορθό είναι αυτό που θέλει η πλειοψηφία. Ή, ακόμη ακριβέστερα, ότι ακολουθούμε την λύση που θεωρείται ορθή από την πλειοψηφία.
Συνεπώς επικροτώ την πρόταση του κ. Αλαβάνου περί διεξαγωγής δημοψηφίσματος για το ασφαλιστικό. Το ζήτημα είναι γιατί ο κ. Αλαβάνος γλείφει τώρα εκεί που κάποτε αυτός και το κόμμα του κατουρούσε. Και το κάποτε είναι τόσο μακρινό (όταν προ οκαετίας 3.000.000 πολίτες αξίωναν την διεξαγωγή δημοψηφίσματος) όσο και κοντινό (όταν προ λίγων μόνο ημερών ο κ. Καρατζαφέρης ζητούσε δημοψήφισμα για το Σκοπιανό).
Διερωτάται κανείς αν η Αριστερά θεωρεί το δημοψήφισμα δημοκρατικό μόνο όταν το ζητά η ίδια. Μήπως όμως αυτό ακυρώνει τελικά και την αξιοπιστία της;
Άσε frank μη μου τους θυμίζεις και μου ανάβουν τα λαμπάκια!
Ο κυριότερος λόγος που έφτιαξα blog ήταν τα επιδόματα που άκουγα δεξιά και αριστερά και τσεπώνανε διάφορες άσχετες υπηρεσίες ενώ εμείς...τρώμε τον τίτλο του Επιθεωρηταρά.
Και το ζήτημα είναι ότι το δούλεμα πέφτει σύννεφο!...τουλάχιστο να μας πουν ορθά-κοφτά: "παιδιά, τα κάναμε πλακάκια και μην ζητάτε πολλά-πολλά".
Την φτώχεια την ανέχομαι, την κοροϊδία με τίποτε!
Οι κύριοι (& κυρίες) ουδεμία υποστήριξη προσφέρουν στα πραγματικά προβλήματα των συναδέλφων...
Οι άνθρωποι έχουν άλλους στόχους και άλλες προτεραιότητες...
Λες να την συνηθήσουμε κάποτε και την κοροιδία?
Και καλά αν οι μόνες ελείψεις ήταν τα επιδόματα αλλά δεν είναι μόνο αυτά...
Ωραίο το ζήτημα που έθεσε ο φίλος στο σχόλιο Νο 1. Όντως ο λαός οφείλει να έχει την ευθύνη των αποφασεών του και να εισπράττει τα επίχειρα (κάτι το οποίο το διαπιστώνει μέσω των εκάστοτε επιλογών της ηγεσίας που εκλέγει)αλλά το ερώτημα είναι κατά πόσο είναι σε θέση ο λαός να αποφασίζει για ζητήματα για τα οποία δεν έχει την κατάρτιση να κατανοήσει (στην πλειοψηφία του τουλάχιστον) και κυρίως δεν έχει την κατάλληλη ενημέρωση.
Και εγώ είμαι υπέρ των δημοψηφισμάτων για μεγάλα ζητήματα (π.χ.Ασφαλιστικό ή είσοδος στην ΟΝΕ ή κύρωση του Ευρωσυντάγματος η και για το Σκοπιανό)μόνο όμως εφόσον πρίν από κάθε δημοψήφισμα γίνεται διεργασία μακρόχρονη και λεπτομερής για την ενημέρωση της κοινωνίας. Ακόμα όμως και αν είναι έτσι πως θα κληθεί ο πολίτης να απαντήσει μονολεκτικά σε ένα πολυσύνθετο ζήτημα?
Απάντηση δεν υπάρχει νομίζω, επόμένως ούτε δημοψήφισμα πρόκειται να υπάρξει για οποιδήποτε ζήτημα,και επικοινωνιακό τέχνασμα ήταν κατά την αποψή μου η πρόσφατη πρόταση του ΣΥΝ. Ας καταγραφούν όμως οι υπογραφές μας σαν διαμαρτυρία και ας ελπίσουμε πως ή όλη "φασαρία" θα αφυπνίσει την κοινωνία ώστε να μην ξαναβρεθεί στη δυσάρεστη θέση να μαζεύει υπογραφές για να ανατρέψει ειλημμένες αποφάσεις τις οποίες η ίδια πρώτα είχε επικυρώσει με το μόνο αποτελεσματικό όπλο της, την ψήφο. ...(Δύσκολο πράμα η Δημοκρατία)
Δημοσίευση σχολίου