Παιδιά σήμερα Παρασκευή η διάθεσή μου δεν σηκώνει πολιτική, νομοσχέδια, προσχέδια………… αλλά στίχους
(στίχους που μια φίλη έγραψε για αυτά που ένοιωθε μια άλλη φίλη, η οποία τα έστειλε σε μια άλλη φίλη και από φίλη σε φίλη ήρθαν έως εδώ να ακουμπήσουν…..)
Ο έρωτας πράξη ανειδίκευτη
Και εσωστρεφής.
Απαρχαιωμένη αντίληψη για το σύμπαν.
Γέφυρα μεταξύ ορατού και αοράτου......
Τα μάτια σου...η σχισμή για το άπειρο.
Η αρχαία μου πληγή.
Που δεν εξηγείται.
Και δεν λογαριάζει.
Εκκωφαντικά θορυβώδης
Ανεπίδεκτη θερμότητας.
Φοράει τα τακούνια της
Λυγίζει το γοφό της.
Εκτρέφεται και μεγαλώνει
Στη πεδιάδα της μήτρας μου.
Να ‘ξερες πόσα φθινόπωρα
Ζήτησαν καταφύγιο
Στην αγκαλιά μου...
Διάλεξα το δικό σου.
Αφελής, ένθερμος τζογαδόρος
Των αγρών...
(Και έτσι) Ευδοκίμησα θρύλος.
Ταινία μικρού μήκους στα μάτια των αστών.
Ίδια ο Διόνυσος, γλέντησα τους καρπούς...
Ανάμεσα σε πτήσεις, σε μυστικούς δείπνους, σε σφαγεία, σε θάλασσες, σε τροχόσπιτα.
Στους δρόμους, με τους κυνόδοντες μου να αστράφτουν.
Και τη γοητεία μου να ίπταται χαρταετός.. στα χέρια μωρού-παιδιού.
Μόλις που ανακάλυπτα την άγρια φύση.
Λύκος-Γυναίκα-Πάνθηρας-Μητέρα.
Πότε για να με θρέψουν.
Πότε για να με φάνε.
Και έπειτα...
Έπειτα τι? τι?
Ο θάνατος.
Ξιφολόγχη βαθιά στη καρδιά μου.
Προς το παρόν.
Απερίγραπτος.
Εύσωμος.
Και
Μέσα μου.
Δεν του είπα ούτε ναι ούτε όχι.
Ήρθε να με χηρέψει
Και να με προικίσει.
Ζωντοχήρα στα Ηλύσια Πεδία
Θρηνώ
Από τον αστράγαλο ως τη γλώσσα.
Ευχαριστώ Hellen
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου