Για τις καταλήψεις στις Επιθεωρήσεις

Η επίθεση στη συνδικαλίστρια-καθαρίστρια Κωνσταντίνα Κούνεβα με βιτριόλι ήταν ένα γεγονός που προκαλεί ανατριχίλα και μας υπενθυμίζει ότι ο συνδικαλισμός παραμένει αρκετά επικίνδυνη υπόθεση σε κάποιους χώρους. Μας υπενθυμίζει ακόμα πως ατομικά δικαιώματα όπως η αξιοπρεπής εργασία και η συνδικαλιστική ελευθερία, πράγματα που θεωρούμε αυτονόητα στο μικρόκοσμο που κινούμαστε, για κάποιους άλλους είναι στόχοι ενός σκληρού αγώνα.

Υπήρξαν φωνές που κατήγγειλαν την Επιθεώρηση Εργασίας. Έγιναν συμβολικές καταλήψεις γραφείων της Επιθεώρησης που ενίοτε ξεπέρασαν και τα ανεκτά όρια. Η εξύβριση και οι προσβολές εναντίον συναδέλφων αλλά και οι καταστροφές εξοπλισμού είναι απαράδεκτες ενέργειες. Αυτό όμως που μας πείραξε περισσότερο είναι ότι κατά βάθος ξέρουμε πως δεν έχουν εντελώς άδικο και γι’ αυτό πολλές φορές αναγκαζόμαστε να απολογηθούμε για την αδυναμία μας να κάνουμε σωστά τη δουλειά μας.

Ξέρουμε τις συνθήκες που επικρατούν σε κάποιους χώρους εργασίας όπως τα συνεργεία καθαρισμού. Και ξέρουμε ακόμα πως όσα πρόστιμα κι αν έχουμε ρίξει η κατάσταση δεν έχει αλλάξει. Είμαστε κομμάτι ενός κρατικού μηχανισμού που δεν μπορεί ή δεν θέλει να επιβάλλει αποφασιστικά τη νομοθεσία σε όλους στους χώρους εργασίας. Δυστυχώς, η Επιθεώρηση Εργασίας δε διαθέτει ούτε τα μέσα ούτε το προσωπικό ούτε και τη θεσμική δύναμη να επιτελέσει το έργο της.

Και τι κάνουμε εμείς γι’ αυτό; Η εταιρία που απασχολούσε την Κωνσταντίνα Κούνεβα λέγεται ΟΙΚΟΜΕΤ.