11 Φεβ 2009

Ελαστική ?

Διαβάζω ότι ο πρόεδρος του Eurogroup και Πρωθυπουργός του Λουξεμβούργου Ζαν Κλοντ Γιουνκέρ πρότεινε στην Ελλάδα τη συνταγή «μερικής ανεργίας» ως αντίδοτο στις μαζικές απολύσεις και την οικονομική κρίση. Μερική ανεργία ? Α! όπου Μερική ανεργία = ακόμα ποιο ευέλικτες μορφές εργασίας .


Μα πόσο πιο ευέλικτη να γίνει η εργασία? Δεν είναι αρκετά?


Σύμφωνα με στοιχεία (δες εδώ) εκτιμάται ότι περίπου 1 εκατομμύριο εργαζόμενοι είναι ανασφάλιστοι ή απασχολούνται βάσει των αποκαλούμενων από τον Άρη Καζάκο, καθηγητή Εργατικού Δικαίου του ΑΠΘ, συμβάσεων -«σκουπίδια».

Συμβάσεις σκουπίδια …καλό. Εργολαβίες καθαριότητας, φύλαξης κ.ά., εμποροϋπάλληλοι, σε μικρές και μεγαλύτερες επιχειρήσεις, εργαζόμενοι στις ταχυμεταφορές και ντελίβερι, στο χώρο της διασκέδασης, συμβασιούχοι υπό κομματική ομηρία στο δημόσιο τομέα είναι μερικοί μόνο τομείς εργασίας όπου τα δικαιώματα των εργαζομένων καταστρατηγούνται σε καθημερινή βάση.
Εργαζόμενοι κακοπληρωμένοι, ανασφάλιστοι, δανεισμένοι, προσωρινά εργαζόμενοι, εργαζόμενοι αναλώσιμοι, call workers, working poor κ.ά. Τελείως μα τελείως ελαστική η εργασία. Οπότε ?



Βέβαια στην Ελλάδα ή καλύτερα στο Ελλαδιστάν όπως λέει και ένας φίλος, δεν έχουμε μόνο ελαστική εργασία αλλά και ελαστική ανεργία. Σύμφωνα με δημοσίευση «Ουραγός της Ευρώπης όχι μόνο στους μισθούς, αλλά και στα επιδόματα ανεργίας, είναι η χώρα μας. Οι Έλληνες που χάνουν τη δουλειά τους, δικαιούνται μόλις το 50% του κατώτερου μισθού για 12 μήνες, την ώρα που στη Δανία το Κράτος στηρίζει τους ανέργους με επίδομα που ανέρχεται στο 90% του κατώτερου μισθού για 4 ολόκληρα χρόνια, στη Σουηδία ανέρχεται στο 80% του κατώτερου μισθού για 2 έτη και στην Ολλανδία στο 70% του κατώτερου μισθού για 5 έτη.

Ακόμη, στην Ευρώπη των 27 η ιατροφαρμακευτική περίθαλψη ενός ανέργου δεν σταματά μετά την λήξη του επιδόματος ανεργίας και πολλές φορές συνοδεύεται με επίδομα πρόνοιας. Στην Ελλάδα η ιατροφαρμακευτική περίθαλψη σταματά, η ασφάλιση δεν είναι συντάξιμη και ο άνεργος δεν δικαιούται επίδομα πρόνοιας. Όλα αυτά σε μια χώρα όπου οι νέοι χωρίς εργασία αποτελούν το 21,9% του συνόλου των ανέργων, ενώ ο μέσος όρος στην Ευρωζώνη το 16,4%. Η ανεργία των γυναικών στην Ελλάδα φθάνει το 12,1%, ενώ ο μέσος όρος της ΕΕ είναι 7,5% και οι μακροχρόνια άνεργοι αντιστοιχούν στο 52% του συνόλου των ανέργων και όχι στο 30% όπως στην υπόλοιπη Ευρώπη. Επιπλέον, δικαίωμα για επίδομα ανεργίας δεν έχουν όσοι αποχωρούν απ’ την εργασία τους με εθελούσια έξοδο, ούτε και για το επίδομα θέρμανσης που το πιθανότερο είναι, να δοθεί στο τέλος του μήνα.»


Είμαστε ευέλικτοι τύποι τελικά!!!

4 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

Ο λύκος στην αναμπουμπούλα χαίρεται, όπως πολύ σοφά κάποιοι προείπαν. Η κρίση είναι τεχνητή κατά την αποψή μου, αλλά κι αν ακόμα δεν είναι τότε γιατί δεν αναθεωρούν τις νεοφιλελέυθερες ασύδοτες πολιτικές τους αλλά πλήττουν πάλι τον πιο αδύναμο κρίκο? (Τί ρωτάω ο αφελής)

Kon

Ανώνυμος είπε...

Ο λύκος ναι μεν χαίρεται αλλά τα πρόβατα όχι και τόσο...
Η "κρίση" θα δουλέψει γ' αυτούς που τη δημιούργησαν...
Μερική ανεργία - Διαστροφή καταντά η λεξηπλασία τους
Από την εργασία στη απασχόληση, από την απασχόληση στην ελαστική απασχόληση και από την ελαστική απασχόληση στην μερική ανεργία... μετά τι? .. γιατί δεν το βλέπω να σταματά

Ανώνυμος είπε...

Αναδημοσιέυω από Ελευθεροτυπία:
ΔΙΑΘΕΣΙΜΟΤΗΤΑ, ΑΠΟΛΥΣΕΙΣ, ΜΕΙΩΣΗ ΠΡΟΣΩΠΙΚΟΥ, ΔΙΠΛΕΣ ΣΥΜΒΑΣΕΙΣ Κ.Ο.Κ.


Ανεξάντλητα τα κόλπα των εργοδοτών


Του ΧΡΗΣΤΟΥ ΜΕΓΑ


Ιδιαίτερα... ευέλικτοι αποδεικνύονται οι εργοδότες όταν είναι να μεταβιβάσουν το κόστος της κρίσης στις πλάτες των εργαζομένων. Αλλά, κυρίως, βασίζονται στη λαστιχένια συνείδηση των κρατικών-ελεγκτικών μηχανισμών και στο φόβο της ανεργίας.


Ιδού έξι νόμιμα, αλλά και παράνομα, κόλπα που χρησιμοποιούν μετ' επιτάσεως οι επιχειρήσεις εσχάτως.

1Οι επιχειρήσεις μπορούν να βγάζουν το προσωπικό σε διαθεσιμότητα έως και 3 μήνες το χρόνο (6 μήνες συνεχώς από τον Οκτώβριο έως τον Μάρτιο του επόμενου χρόνου) χωρίς μάλιστα να υποχρεούνται, ρητώς, σε αναγγελία αυτής της μεταβολής στον ΟΑΕΔ όπως γίνεται με τις απολύσεις κ.λπ. Αυτή την απουσία ρητής νομικής πρόβλεψης σε ένα νόμο του 1974 εκμεταλλεύονται οι επιχειρήσεις και «έχουν μετατρέψει την αγορά σε ξέφραγο αμπέλι».

2Ενα δεύτερο κόλπο είναι οι διπλές συμβάσεις. Κατά την πρόσληψη υπογράφεται από τον εργαζόμενο η «κανονική» σύμβαση, η οποία κατατίθεται στην Επιθεώρηση Εργασίας, ενώ η δεύτερη (σημ. λεόντειος σύμβαση) κρατείται στο συρτάρι του εργοδότη για τυχόν εκβιασμούς στο μέλλον. Εκεί, συνήθως, αναφέρονται οι νέες υποχρεώσεις του μισθωτού, οι οποίες ανάγονται στην εποχή της δουλείας, όπως είναι η υποχρέωση υπερωριακής εργασίας χωρίς πρόσθετη αμοιβή, δωρεάν εργασία το Σαββατοκύριακο κ.λπ. Με τη δεύτερη αυτή σύμβαση, η οποία είναι παράνομη και ουδέποτε μπορεί να εμφανιστεί σε επίσημη αρχή (Επιθεώρηση, δικαστήρια κ.ά.) οι επιχειρήσεις εκβιάζουν τους εργαζόμενους, οι οποίοι υποκύπτουν μπροστά στο φόβο της ανεργίας και από άγνοια για την αξία του «χαρτιού» που υπέγραψαν κατά την αγωνιώδη διαδικασία αναζήτησης απασχόλησης.

Μείωση ημερών- μισθών

3Από τον περασμένο Δεκέμβριο με την καθοδήγηση του προέδρου του ΕΒΕΑ Κ. Μίχαλου (σημ. ο οποίος επανήλθε χθες) οι επιχειρήσεις καταφεύγουν στη μείωση των ημερών απασχόλησης με αντίστοιχες, όπως αναμένεται, περικοπές στους μισθούς. Αυτή η... μόδα είχε να εμφανιστεί εδώ και 20-25 χρόνια, όταν η μείωση του χρόνου εργασίας γινόταν έπειτα από συμφωνία με τα συνδικάτα στον απόηχο αντίστοιχων ρυθμίσεων στην αυτοκινητοβιομηχανία της Γερμανίας.

Σήμερα, τουλάχιστον 10 επιχειρήσεις έχουν καταφύγει σε αυτό το μέτρο χωρίς συναίνεση με το οικείο σωματείο. Οταν φυσικά υφίσταται. Στην (σπάνια) περίπτωση που υπάρχει και συμφωνεί, επεμβαίνει το Εργατικό Κέντρο της περιοχής, το οποίο φοβάται ότι έτσι εισάγονται καινά δαιμόνια στο Νομό. Κάτι που συνέβη με τη Φουλγκόρ στην Κόρινθο, όταν οι 200 συνδικαλισμένοι εργαζόμενοι της επιχείρησης αποφάσισαν να δεχτούν την περικοπή της εβδομαδιαίας εργασίας προκειμένου να μη γίνουν απολύσεις. Πάντως, και στην περίπτωση μείωσης των ωρών ή ημερών απασχόλησης η επιχείρηση δεν υποχρεούται σε αναγγελία, με αποτέλεσμα να μην υπάρχει ανεξάρτητος έλεγχος και στατιστική απεικόνιση του προβλήματος.

Σχέσεις... εργολαβίας

4Οι επιχειρήσεις μέχρι 19 άτομα μπορούν να απολύουν προσωπικό χωρίς κανένα όριο, από τα 20 και μέχρι τα 200 άτομα οι απολύσεις κάθε μήνα είναι μέχρι 4 άτομα και από εκεί και πάνω, για τις μεγαλύτερες επιχειρήσεις, οι ανά μήνα απολύσεις φτάνουν έως το 3%.

5Οι άτυπες μορφές απασχόλησης και η επέκταση των ψευδών σχέσεων... εργολαβίας που έχουν γενικευτεί κατά τα τελευταία χρόνια, τώρα αποδεικνύονται ιδιαίτερα ωφέλιμες για τις επιχειρήσεις που τις υιοθέτησαν κάτω από τη... μύτη του κράτους και των ελεγκτικών μηχανισμών που αλλού σφύριζαν. Τώρα στην κρίση απολύονται εργαζόμενοι, κυρίως στα ξενοδοχεία, στα νησιά, οι καθαρίστριες κ.ά. και η τυπική διαδικασία παραπέμπει σε διακοπή της συνεργασίας με τον... εργολάβο. Πρόκειται για τα περίφημα «μπλοκάκια» με τα οποία οι εργαζόμενοι δηλώνονται σαν εργολάβοι, ασφαλίζονται στο ΤΕΒΕ (ΟΑΕΕ) και έτσι οι εργοδότες δεν καταβάλλουν εισφορές στα Ταμεία, δεν υποχρεούνται σε άδειες και δεν πληρώνουν δώρα και επιδόματα. Οταν, δε, θέλουν, απομακρύνουν το προσωπικό χωρίς αναγγελία στον ΟΑΕΔ.

6Πέραν των απολύσεων και των διαθεσιμοτήτων πολλές επιχειρήσεις καταφεύγουν σε μειώσεις αποδοχών με το κόλπο της νέας σύμβασης. Οι υψηλόβαθμοι υπάλληλοι, δηλαδή όσοι αμείβονται πάνω από τη συλλογική σύμβαση, καλούνται να αποδεχτούν μείωση αποδοχών, που στις περιπτώσεις των υπαλλήλων-πωλητών στις εκθέσεις αυτοκινήτων φτάνει το 60%. Η νεότερη αυτή σύμβαση είναι παράνομη, αφού δεν μπορεί να εμφανιστεί στα δικαστήρια. *




ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ - 12/02/2009

Kon

Ανώνυμος είπε...

Αυτό το "λαστιχένια συνείδηση των κρατικών-ελεγκτικών μηχανισμών" μήπως μιλά για μας? Έχουν συνείδηση οι μηχανισμοί? Μόνο οι άνθρωποι νόμιζα ότι έχουν...
Ωχ όσο σφίγκει η κατάσταση βλέπω όλοι να παίζουν το γύρω γύρω όλοι στη μέση η επιθεώρηση!!!