Ομιλία υπουργού

Ομιλία του υπουργού Εργασίας και Κοινωνικής Αλληλεγγύης κ. Πάνου Σκουρλέτη στην ημερίδα του Σώματος Επιθεωρητών Εργασίας (Σ.Ε.Π.Ε.) με θέμα «Απλούστευση Διαδικασιών – Αναβάθμιση Υπηρεσιών του Σώματος Επιθεωρητών Εργασίας»

«Να σας ευχαριστήσω για την πρόσκληση και κυρίως το ΣΕΠΕ που ανέλαβε την πρωτοβουλία να κάνει αυτή την πολύ ενδιαφέρουσα εκδήλωση. Άκουσα κάτι για κεντρική ομιλία. Εντός εισαγωγικών «κεντρική ομιλία». Το θέμα μας είναι άλλο, να παρουσιαστεί μια πολύ ενδιαφέρουσα δουλειά. 

Αυτό είναι το κεντρικό ζήτημα που πρέπει να αναδειχθεί σήμερα.

Θέλω να ευχαριστήσω τους εκπροσώπους των φορέων που παρευρίσκονται εδώ και να ξεκινήσω χωρίς πολλές τυπικές αναφορές, λέγοντας κάποια πράγματα επί της ουσίας.

Θα ξεκινήσω από τα αυτονόητα. Το ΣΕΠΕ είναι η αιχμή του δόρατος στο υπουργείο και αυτή η δουλειά που έγινε, προφανώς διευκολύνει τη λειτουργία του. Δημιουργεί ένα νέο ψηφιακό περιβάλλον, το οποίο είναι απαραίτητο. Εκσυγχρονίζει την λειτουργία αυτού του πολύ κρίσιμου τομέα του υπουργείου, έτσι ώστε να μπορέσει να ανταποκριθεί στο βασικό του έργο που είναι ο έλεγχος της εφαρμογής της εργατικής νομοθεσίας. Σ’ αυτά μπορούμε να συμφωνήσουμε όλοι. Στην απλούστευση των διαδικασιών, στο να έχουμε ένα νέο περιβάλλον λειτουργίας αξιοποιώντας τις νέες τεχνολογίες. Ποιος δεν τα θέλει αυτά;

Αυτή η δουλειά που ξεκίνησε από την προηγούμενη πολιτική ηγεσία, καλώς έγινε, καλώς ολοκληρώνεται και είναι ένα χρήσιμο εργαλείο. Το ερώτημα που εμείς σήμερα καλούμαστε να απαντήσουμε, είναι πώς θα εξυπηρετήσουμε τους στόχους μας που είναι ο εντοπισμός της αδήλωτης εργασίας, η καλύτερη εξυπηρέτηση των πολιτών και η προστασία των εργαζομένων. Αν όλα αυτά,- που προφανώς διευκολύνονται από τη δουλειά που έγινε και την απλούστευση των διαδικασιών- εντάσσονται σε ένα πλαίσιο πολιτικής, το οποίο αντιστοιχεί με τους βασικούς προσανατολισμούς του Σώματος.

Είναι λίγο υποκριτικό να μιλάμε για απλούστευση των διαδικασιών, να καλούμε το Σώμα να παίξει το ρόλο του, όταν όλα τα προηγούμενα χρόνια είχε διαμορφωθεί ένα τέτοιο πλαίσιο πολιτικής το οποίο αποδιάρθρωσε πλήρως τις εργασιακές σχέσεις. Η απορρύθμιση στο χώρο της εργασίας δεν έχει προηγούμενο. Και το γνωρίζουμε όλοι αυτό.

Σήμερα καλούμαστε ως υπουργείο να εισπράξουμε τα αποτελέσματα μιας ακραίας ισοπεδωτικής πολιτικής, της πολιτικής των μνημονίων. Μια πολιτική που υλοποίησε την λιτότητα σε όλα τα επίπεδα, στοχοποίησε την ελληνική κοινωνία και έβαλε κυρίως στο στόχαστρό της τον κόσμο της εργασίας. Τα δικαιώματα των εργαζομένων, καταπατώντας κάθε έννοια εργατικού δικαίου. Όλα αυτά τα πολύ όμορφα, τα πολύ χρήσιμα που θα ακούσουμε σήμερα, αν δεν τα εντάξουμε σε ένα νέο πλαίσιο πολιτικής, που θα κινείται στον αντίποδα των μέχρι τώρα εφαρμοζόμενων πολιτικών, φοβάμαι ότι απλώς θα είναι μια καλή προσπάθεια, η οποία δεν θα μπορέσει να τελεσφορήσει.

Είμαστε λίγες ημέρες μετά την ανάληψη της διακυβέρνησης από τον ΣΥΡΙΖΑ και τους ΑΝ.ΕΛ. Μια κυβέρνηση που απ’ ότι έχει φανεί από τα πρώτα βήματά της, δεν έχει μόνο την εμπιστοσύνη αυτών που την ψήφισαν. Ίσως, σε αντίθεση με αυτά που είχαμε ζήσει τα τελευταία χρόνια, έχουμε μία κυβέρνηση που έχει κατορθώσει να εκφράσει με συνέπεια τις δεσμεύσεις της και τις υποσχέσεις της απέναντι στον ελληνικό λαό, τηρώντας την εντολή που έλαβε, αλλά ταυτόχρονα εξασφαλίζει την συμπαράσταση ενός κόσμου που για τους δικούς του λόγους δεν θέλησε να την εμπιστευθεί στην κάλπη.

Θέλουμε λοιπόν, μέσα από το υπουργείο Εργασίας, να ανατάξουμε όλες τις μεγάλες ζημιές, τα «κατάγματα» που έγιναν σε βάρος των δικαιωμάτων των εργαζομένων. Που σχετίζονται με τις συλλογικές συμβάσεις, οι οποίες έγιναν ένα «αδειανό πουκάμισο». Που σχετίζονται με την αποκατάσταση της δύναμης και της ικανότητας του ΣΕΠΕ να παίζει το ρόλο του, με την ενίσχυση με ανθρώπινο δυναμικό, έτσι ώστε να καταστεί ένας αξιόμαχος φορέας που θα επιτελεί το καθήκον του, ενισχυμένος, φιλικός και προς τους εργοδότες και προς τους εργαζόμενους, όχι απόμακρος, όχι φόβητρο, αλλά ενταγμένος μέσα σε έναν συνολικό σχεδιασμό που πράγματι θα δημιουργεί και θα φέρνει έναν νέο άνεμο στους χώρους εργασίας.

Αυτή τη στιγμή που μιλάμε, που κάνουμε αυτή την ημερίδα, η χώρα μας βρίσκεται πραγματικά σε μια δύσκολη συγκυρία. Η κυβέρνηση συζητάει με τους εταίρους μας με βάση την εντολή που έλαβε από τον ελληνικό λαό και διεκδικεί το αυτονόητο. Πρώτα απ’ όλα να μη καταργηθεί η Δημοκρατία. Διότι εκλεγήκαμε - και δεν μπορούμε να φανταστούμε τον εαυτό μας να κάνει κάτι διαφορετικό- έτσι ώστε να καταγράψουμε ένα ισχυρό πλήγμα στις πολιτικές λιτότητας, να αφήσουμε πίσω το μνημόνιο και να μπορέσουμε να μπούμε σε έναν άλλο αναπτυξιακό δρόμο, σε μια άλλη αναπτυξιακή τροχιά για να επαναφέρουμε τα δικαιώματα των εργαζομένων, για να μπορέσουμε να αποκαταστήσουμε ένα θεσμικό πλαίσιο το οποίο, όπως είπα και πριν, τέθηκε στο στόχαστρο των πολιτικών που εφαρμόστηκαν τα προηγούμενα χρόνια.

Ζητάμε το αυτονόητο, να εγκαταλειφθεί μία πολιτική η οποία αποδείχτηκε ισοπεδωτική, αντικοινωνική, περιθωριοποίησε τη χώρα και την κατέστησε συνώνυμο της ανθρωπιστικής κρίσης. Αντιλαμβανόμαστε ότι απέναντι σε αυτή την επιχειρηματολογία δεν υπάρχουν ισχυρά αντεπιχειρήματα, τα οποία να «πατούν» στην πραγματικότητα, απ’ τους εταίρους μας, παρά μόνο ένα: Να αμφισβητηθεί η ηγεμονία κάποιων πολιτικών δυνάμεων. Αλλά, αυτό είναι πολιτικό ζήτημα. Διότι αντιλαμβάνεστε ότι από τον τρόπο που η Ευρώπη θα αντιμετωπίσει την ελληνική περίπτωση ουσιαστικά «φωτογραφίζει» το πώς αντιλαμβάνεται το ίδιο της το μέλλον, τα επόμενα βήματα. Εάν θα συνεχίσει στον δρόμο των πολιτικών της ακραίας λιτότητας ή αν θα ξαναπιάσει το νήμα με εκείνες τις μεγάλες αξίες που γέννησαν την ιδέα και την ανάγκη της Ενωμένης Ευρώπης. Της Δημοκρατίας, της Αλληλεγγύης και της Κοινωνικής Δικαιοσύνης.

Αυτός ο αγώνας, αντιλαμβάνεστε, δεν αφορά μόνο τον ελληνικό λαό. Αφορά συνολικά τους ευρωπαϊκούς λαούς. Κι αυτό είναι ένα από τα μεγάλα στηρίγματά μας. Το κίνημα συμπαράστασης που το βλέπουμε καθημερινά να παίρνει «σάρκα και οστά» στις μεγάλες κεντρικές πλατείες των ευρωπαϊκών χωρών δεν έχει προηγούμενο. Ίσως οι παλιότεροι θυμούνται το κίνημα συμπαράστασης απέναντι στη χώρα μας τα χρόνια της επτάχρονης δικτατορίας. Ποτέ άλλοτε αυτό που λένε, φιλελληνική στάση και φιλελληνισμός δεν είχε μια τόσο έντονη παρουσία στους ευρωπαϊκούς δρόμους κι αυτό είναι πάρα πολύ σημαντικό. Μας γεμίζει όλους με αυτοπεποίθηση, με έμπνευση, αλλά ταυτόχρονα μας αναλογεί κι ένα μεγάλο βάρος ευθύνης. Δεν επιδιώκουμε την ρήξη με την Ευρωπαϊκή Ένωση. Κάναμε ξεκάθαρο, και με βάση αυτό το πρόγραμμα εκλεγήκαμε, ότι επιδιώκουμε έναν αμοιβαία επωφελή συμβιβασμό, προωθητικό συμβιβασμό- έτσι προχωράει η Ιστορία- ο οποίος όμως, θα δίνει «ανάσες» στην χώρα και ουσιαστικά θα ανοίγει το δρόμο για μια άλλου είδους λειτουργία της οικονομίας και της κοινωνίας, αναγνωρίζοντας το αυτονόητο δικαίωμα στον ελληνικό λαό, όπως το αναγνωρίζουμε και στους υπόλοιπους ευρωπαϊκούς λαούς για τις χώρες τους, να έχει τον πρώτο λόγο σε σχέση με τα ζητήματα της διακυβέρνησης της χώρας.

Δεν θέλω να μακρηγορήσω κι αισθάνθηκα την ανάγκη να μιλήσω γι’ αυτά τα ζητήματα, γιατί διαφορετικά θα ήταν μια συζήτηση ξεκομμένη από αυτό που ζούμε όλοι, από αυτό που συζητούσαμε μεταξύ μας λίγο πριν μπούμε στην αίθουσα. Γνωρίζουμε ότι αυτή η συζήτηση που διεξάγεται αυτή τη στιγμή θα καθορίσει σε πολύ μεγάλο βαθμό τα επόμενά μας βήματα. Είμαι σίγουρος και αυτό έχει φανεί και το έχει δείξει ο καθένας με τον τρόπο του ότι σ’ αυτή την προσπάθεια οι περισσότεροι θα «βάλουν πλάτη». Θα «βάλουν πλάτη» μέσα από το περίσσευμα των ιδεών τους, μέσα από την προσπάθεια να δείξουν τον καλύτερό τους εαυτό. Εμείς θέλουμε να στηριζόμαστε σε αυτό το ανθρώπινο δυναμικό που υπάρχει σήμερα στη Δημόσια Διοίκηση, αξιοποιώντας την πλούσια εμπειρία του. Εσείς είσαστε οι άνθρωποι που ξέρετε που «πονάει το μαγαζί», να το πούμε απλά. Οι άνθρωποι, που, καταθέτοντας τις δικές σας εμπειρίες μπορούμε όλοι να φτιάξουμε ένα διαφορετικό σχέδιο για να οδηγηθούμε σε μια αποτελεσματικότερη λειτουργία έτσι ώστε να ανταποκριθούμε στο ρόλο μας που είναι η εξυπηρέτηση των βασικών κοινωνικών αναγκών. Αυτό πρώτα και κύρια είναι η Δημόσια Διοίκηση. Η Δημόσια Διοίκηση δεν είναι για να αξιοποιείται στα πλαίσια ενός πολιτικού συστήματος το οποίο θα ικανοποιεί πελατειακά αιτήματα ή θ αναπαραγάγει κομματικούς στρατούς.

Δεν ξέρω αν αυτά έχουν ακουστεί με αυτό τον τρόπο από προηγούμενους υπουργούς. Φαντάζομαι πως όχι. Αλλά, ακριβώς εδώ βρίσκεται η τομή. 

Εμείς λοιπόν, θέλουμε να αποτελέσουμε μία τομή σε σχέση με τον τρόπο που οι προηγούμενες πολιτικές ηγεσίες αντιλαμβανόντουσαν τον ρόλο τους και τον ρόλο των εργαζομένων στη Δημόσια Διοίκηση. Και θέλουμε όλοι μαζί να προσπαθήσουμε, πράγματι να αποκαταστήσουμε στα μάτια της κοινωνίας το ρόλο του Δημοσίου. Να μπορέσει να αποτελέσει το «άρμα» εκείνο έτσι ώστε όλοι μαζί να πάμε πιο μπροστά.

Με αυτά τα λίγα λόγια, αλλά ειλικρινή, πιστέψτε με, χωρίς καμιά διάθεση να ωραιοποιήσουμε καταστάσεις, θα ήθελα να ευχηθώ τούτη η ημερίδα να πάει όσο το δυνατόν καλύτερα, να αποτελέσουν τα αποτελέσματά της ένα εργαλείο για να μπορέσουμε να δουλέψουμε καλύτερα. Σας ενημερώνω ότι ήδη βρισκόμαστε σε μία φάση ανασυγκρότησης. Συγχωρέστε μας αν λόγω των εξελίξεων, κάποια πράγματα δεν έχουν γίνει ήδη, αν και νομίζω ότι σε σχέση με προηγούμενες καταστάσεις, μάλλον καλός είναι ο ρυθμός που κινούμαστε.

Με αυτές τις ειλικρινείς και θα έλεγα, από καρδιάς, σκέψεις θα ήθελα να ευχηθώ σε όλους μας να πάει καλά η σημερινή δουλειά. Σας ευχαριστώ».

 

ΥΓ. ανεβάζω αυτό το μακρινάρι για να πω το εξής απλό. Από ότι φαίνεται - λέγεται μέχρι τώρα η νέα ηγεσία του υπουργείου το έχει τιμή της και καμάρι της το ΣΕΠΕ. Τώρα όλα αυτά τα φοβικά περί κατάργησης, μετακίνησης, διάσπασης του ΣΕΠΕ που όλοι ψιθυρίζουν από που προέρχεται δεν ξέρω.  Δεν ξέρω ποιοι φοβούνται και τι; Αλλά θα τους πρότεινα να κρατήσουν τους φόβους τους  στη σφαίρα την προσωπική.  Γιατί ατομικοί είναι και όχι συλλογικοί  αυτοί οι φόβοι.

 

πηγή; taxheaven