Σαν θεσμός το επίδομα ανεργίας, κάνει την πρώτη εμφάνισή του στην σύγχρονη ιστορία στη Μεγάλη Βρετανία το 1911. Η συντηρητική κυβέρνηση της εποχής αναγκάζεται να το θεσμοθετήσει για να πολεμήσει την ραγδαία εξάπλωση των σοσιαλιστικών ιδεών και την αυξανόμενη επιρροή του Εργατικού κόμματος στην εργατική τάξη.
Γράφει ο Κωνσταντίνος Τηλιγάδας γενικός γραμματέας Ομοσπονδίας Υπαλλήλων ΟΑΕΔ
Με την ανάπτυξη του κοινωνικού κράτους ιδίως μετά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο, ο θεσμός επεκτάθηκε στο σύνολο των κρατών που κινούνταν στην οικονομική σφαίρα της ελεύθερης οικονομίας.
Από τότε κύλησε πολύ νερό στο αυλάκι με παγκόσμιες ανακατατάξεις και εξελίξεις, μέχρι τη δεκαετία του 1970, που εμφανίστηκε στο παγκόσμιο οικονομικό προσκήνιο ο νεοφιλελευθερισμός να κατεδαφίσει το κοινωνικό κράτος και να ακυρώσει τα κοινωνικά συμβόλαια με τα γνωστά αποτελέσματα. Φυσικό ήταν και το επίδομα ανεργίας, ως παροχή στα πλαίσια του κοινωνικού κράτους, να δεχθεί κριτική από τους οπαδούς του Φρίντμαν.
Εγχώρια το 1954 συστήνεται ο ΟΑΑΑ (πρόδρομος του ΟΑΕΔ) και εισάγεται και το επίδομα ανεργίας με την σύγχρονη μορφή του.
Πρέπει να σημειώσουμε πως η ασφάλιση υπέρ ανεργίας του εργαζόμενου, καθιστά το επίδομα ασφαλιστικό δικαίωμα και όχι κάποιου είδους ανταποδοτική ή οικειοθελή παροχή. Κύριος σκοπός της επιδότησης , είναι η κάλυψη των βασικών βιοποριστικών αναγκών των εργαζομένων, των οποίων καταγγέλλεται ή λήγει η σύμβαση εργασίας τους, μέχρι να μπορέσουν να αναλάβουν εργασία πάλι.
Στην χώρα μας οι νεοφιλελεύθεροι ευαγγελιστές, προσπαθούν να δημιουργήσουν εντυπώσεις και βεβαιότητες, όσον αφορά την επιδότηση ανεργίας. Η νεοφιλελεύθερη προσέγγιση θεωρεί ότι ο άνεργος φταίει για την ανεργία του και δεν πρέπει να έχει απαιτήσεις όσον αφορά την επιστροφή του στην εργασία. Περιγράφουν τους δικαιούχους ως τεμπέληδες που δεν θέλουν να εργαστούν και την επιδότηση ως ένα κακό που πρέπει να παταχθεί.
Εστιάζουν σε δύο σημεία: Στην προτροπή, την επιδότηση ανεργίας να την δουλεύουν για να την πληρώνονται οι άνεργοι και στο γεγονός ότι υπάρχουν άνεργοι που εργάζονται χωρίς ασφάλιση και εισπράττουν το επίδομα. Επιχειρήματα που καταρρίπτονται στο λεπτό.
Το επίδομα ανεργίας είναι δικαίωμα και κατάκτηση του κόσμου της εργασίας, δεν είναι για τεμπέληδες όπως θέλουν να το παρουσιάζουν κάποιοι
Για το πρώτο, πάντοτε υπάρχει μόνιμα ανοιχτό πρόγραμμα απασχόλησης από τον ΟΑΕΔ (η επιταγή επανένταξης), που δίνει την δυνατότητα στον άνεργο (εφόσον επιθυμεί) το επίδομα ανεργίας να το εισπράττει μέσω της εργασίας του και με επιπλέον γενναία επιδότηση στον εργοδότη που θα τον προσλάβει.
Για το δεύτερο, είναι υποχρέωση του κράτους να φροντίζει να υπάρχουν ισχυροί ελεγκτικοί μηχανισμοί για να διασφαλίζουν τα θεσμοθετημένα δικαιώματα των εργαζομένων. Η ανασφάλιστη εργασία έχει πολλαπλό αντίκτυπο σε διάφορα πεδία εσόδων για το κράτος.
Η ύπαρξη του επιδόματος ανεργίας λειτουργεί ευεργετικά στο να διατηρούνται οι μισθοί σε κάποιο επίπεδο. Λειτουργεί σαν «μαξιλάρι» ασφαλείας για τον εργαζόμενο, αφού ο εργοδότης πρέπει να του προσφέρει κάτι καλύτερο για να συμφωνήσει.
Η νεοφιλελεύθερη κριτική, κύριο σκοπό έχει την συμπίεση των μισθών προς τα κάτω. Αν δεν υπάρχει κατώτατο όριο η αγορά θα τα ρυθμίζει με το μαγικό αυτό χέρι που έχει ξεχαρβαλώσει τα πάντα.
Στο επόμενο χρονικό διάστημα θα υπάρξουν αλλαγές στις προϋποθέσεις χορήγησης του επιδόματος τακτικής ανεργίας. Οι διαρροές επιβεβαιώνουν ότι οι αλλαγές αυτές θα κινούνται στο πλαίσιο που έχει θέσει η νεοφιλελεύθερη έκθεση Πισσαρίδη.
Σε μια περίοδο οικονομικής αβεβαιότητας, οι αλλαγές θα έπρεπε να κατευθύνονται στην διεύρυνση του αριθμού των δικαιούχων και στην αύξηση του ποσού της επιδότησης. Να μην επικεντρώνεται στον περιορισμό των δικαιούχων και μόνο σε καταρτίσεις που έχουν σκοπό να αναλώσουν τα χρήματα του ταμείου ανάκαμψης χωρίς αποτέλεσμα.
Το επίδομα ανεργίας είναι δικαίωμα και κατάκτηση του κόσμου της εργασίας, δεν είναι για τεμπέληδες όπως θέλουν να το παρουσιάζουν κάποιοι.
Πηγή: .asfalistiko.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου